Een voetbalfeessie aan de Lindengracht

Het moest er eens van komen: een avondje Ajax in Café de Zon. In deze kroeg aan de Lindengracht zou het er ruig aan toegaan – zo ruig dat sommigen liever ergens anders naar voetballen kijken. Die mensen, de watjes zeg maar, geven de voorkeur aan de netteluiscafés waar de Jordaan tegenwoordig van vergeven is. Links en rechts zijn de yuppencafés, zoals die in De Zon smalend worden genoemd, verrezen, maar op de hoek van de Lindengracht en de Noorderkerkstraat is het een jofel feessie. Zo heette dat hier vroeger als er buiten werd gedanst en binnen het Jordaanse leven werd gevierd. Ook op deze dinsdagavond is dat het geval, kan ik iedereen verzekeren. Ajax voetbalt in Londen tegen Chelsea en vanwege een straf van de UEFA mogen er geen Amsterdamse supporters bij zijn. Geeft niets, in Café de Zon waant de liefhebber zich in een tribunevak. In ‘Vak Z’.

Spontaan en niet altijd even subtiel leven de bezoekers mee met elke beweging op het scherm. Het is er geen seconde stil, zoals het hoort.

‘Hé, kijk, die heb Duits haar’ klinkt het, als Ajax-speler Nicolás Tagliafico een plat en vet glimmend kapsel blijkt te dragen

Het plafond is compleet bedekt met ingelijste voetbalshirts. Aan de muren overal foto’s van de uitbater bij voetbalstadions tot in Zuid-Amerika aan toe. En als je gaat zitten aan een tafeltje blijkt er onder de glasplaat waarop je biertje rust een voetbalshirt te liggen. Er is geen ontsnappen aan. Dat wil je ook niet, we zijn hier voor een voetbalfeessie: er ontrolt zich op het scherm een knotsgekke wedstrijd met acht doelpunten en twee rode kaarten. „Hé, kijk, die heb Duits haar” klinkt het, als Ajax-speler Nicolás Tagliafico een plat en vet glimmend kapsel blijkt te dragen. Onnodig te zeggen dat met ‘Duits’ een bepaald type Oosterbuur van halverwege de vorige eeuw wordt bedoeld; iedereen in Vak Z snapt dat. Schiet iemand per ongeluk een bal over de zijlijn: „Lekkere bal, gab.” Wie de bal hoog over het doel knalt is een „schele” en als de scheidsrechter in het voordeel fluit van Chelsea moet hij „gewoon dood”.

Uitbater Rick Schulte mengt zich hier niet in. Hij staat achterin bij de bar en weet alles van voetbal. Dat is niet overdreven. Vraag Rick naar het middenveld van de DDR in 1974 en hij dreunt die voor je op. Waar speelt die ene bij Ajax mislukte Uruguayaanse aanvaller tegenwoordig? Vraag het Rick (53), hij weet het. Vroeger wilde hij sportjournalist worden, maar de verlokkingen van geld verdienen in de horeca werden hem te machtig en nu drijft hij alweer dertig jaar Café de Zon, een bruine kroeg die al zo oud is dat niemand nog kan zeggen hoe oud precies. Te midden van zijn verzameling shirts en foto’s is het leven goed; Rick is er toch maar geweest, in al die stadions. Zijn klanten juichen en scanderen, de fruitautomaten knipperen, de barkeepster schikt haar blonde haren en vindt het gezellig. Dat is het ook, in Café de Zon, ruig en gezellig.