Spannende missies, alleen net wat te kort

Sinds 2006 is er elk jaar minstens één Call of Duty-game uitgekomen. Gaandeweg werd de campagne, het verhaal dat je in je eentje speelt, steeds minder belangrijk, de online multiplayer is waar de serie om draait. Vorig jaar verdween het verhaal zelfs helemaal uit Black Ops 4. In het nieuwe Call of Duty: Modern Warfare is het verhaal terug. Het plot is aangenaam simpel: gevaarlijk gif valt in handen van terroristen, overal paniek, en in de huid van westerse helden moet je de wereld redden.

De actualiteiten van de afgelopen jaren lijken nogal een inspiratie geweest te zijn: een grote terroristische aanval met automatische wapens op een Europese hoofdstad, het uitschakelen van een terroristische cel in een heel gewoon rijtjeshuis, een gasaanval met talloze burgerslachtoffers in een Midden-Oosters dorpje en de bestorming van een Amerikaanse ambassade, we zagen het op het nieuws en Call of Duty plaatst je midden in de actie. Je vliegt er doorheen (in een goede acht uur ben je uitgespeeld), wat jammer is. De missies zijn buitengewoon spannend en fraai, maar telkens net wat te kort. De huiveringwekkende aanval op de Amerikaanse ambassade is een hoogtepunt. Op het dak van de ambassade hoor je in het aardedonker vijandelijke strijders naderen, door af en toe een lichtkogel af te schieten zie je ze ook echt. Kogels slaan in, explosies laten de oren suizen, zeker op de hogere moeilijkheidsgraad ben je ongenadig kwetsbaar.

Maar uiteindelijk draait ook deze Call of Duty weer vooral om de online multiplayer. Het meest interessant zijn de Special Ops, pittige missies die je met drie medespelers afwerkt. Daar maakt het gedachteloze neermaaien even plaats voor momenten waar samenwerking echt loont.