‘Ik hoop ooit iets spontaans te kunnen doen zonder dat mijn ‘schuldklier’ opspeelt’

Rachel: „Ik leid een atypisch leven voor een dertiger. Ik ben single, heb geen kinderen en ook geen directe kinderwens. Anderhalf jaar geleden heb ik mijn vaste baan als teammanager bij de gemeente Den Haag opgezegd en ben toen fulltime met mijn organisatiebureau verdergegaan. Dat helpt bedrijven om creatiever om te gaan met strategie en inhoud.

„In plaats van mensen met elkaar te laten communiceren in nietszeggende teksten, laat ik hen met elkaar beelden tekenen. Voor managers is dat een prima methode om op hun mensen over te brengen wat ze willen. Er wordt te weinig verbeeldingskracht gebruikt in bedrijven en organisaties. Met tekenen probeer ik mensen te dwingen om concreet uit te leggen wat ze bedoelen. Ik werk voor gemeenten, de rijksoverheid, bedrijven en onderwijsinstellingen.

„Doordat mijn bedrijf snel is gegroeid, ben ik altijd aan het werk, ook ’s avonds en in het weekend. Mijn relatie is onlangs uitgegaan omdat we te veel langs elkaar heen leefden. Maar het is wel heerlijk om mijn eigen gang te kunnen gaan en met niemand te hoeven afstemmen wanneer ik werk.

„Mijn bedrijf is echt mijn kind. Ik doe wel mijn best om het zo snel mogelijk volwassen te krijgen en meer tijd voor mezelf te hebben. Ik werk met een team en heb een management-assistent, dat helpt al. Anderzijds: zodra er ruimte ontstaat, vul ik die op. Zo ben ik nu bezig met het organiseren van Chaos in de Orde, een festival met workshops voor organisatievernieuwers.”

Keurslijf kwijt

Rachel: „Balans tussen werk en privé is er bij mij dus gewoon niet. Toch geeft dit leven me veel meer energie dan een vaste baan. Al word ik wel eens moe van mezelf. Maar ik weet gewoon niet hoe ik meer rust in mijn leven moet brengen.

„Mijn werk is een soort verslaving. Het geeft een kick om steeds te proberen of iets lukt. En ik geniet van de adrenaline die ik kan laten stromen, nu ik het keurslijf van een vaste baan kwijt ben. Daardoor is het wel continu spitsuur bij mij. Tussen 7 en 9 uur ’s morgens ben ik op mijn creatiefst, dat zijn mijn gouden uren. Dan belt en mailt er nog niemand en heb ik de tijd om rustig na te denken.

„Toen ik nog bij de gemeente werkte, ging ik veel vaker naar het theater, naar een festival of uit eten. Wat dat betreft heb ik dus wel een en ander ingeleverd. Nu denk ik: ik ga niet uit, want dat kost me een avond waarop ik ook kan werken.

„Het is wel de bedoeling dat dit anders wordt, dat is mijn voornemen voor 2020. Misschien moet ik ergens lid van worden. Ik zou nog wel eens piano willen leren spelen, al ben ik wel bang dat dat dan ook weer een enorm project wordt. Of misschien moet ik heel verliefd worden, dan verschuiven je prioriteiten ook.

„Denk nou niet dat ik nooit andere mensen ontmoet. Ik ga naar klanten, naar seminars en workshops. Ik ga locaties voor evenementen bekijken. Ik heb een paar vrienden, dat zijn ook allemaal crazy ondernemers. Ze steunen en stimuleren me, ze remmen me niet echt af. Nee, ik vereenzaam niet. Ik hou erg van het gezelschap van mijn poes Ronja, maar voel me geen vereenzaamd kattenvrouwtje, hoor. Wel voelt het soms alleen om alle besluiten in mijn eentje te moeten nemen.”

Last van een bore-out

Rachel: „Ik heb dit jaar één week vakantie genomen. Toen ben ik naar Milaan geweest. Deze winter ga ik proberen om zes weken vrij te nemen. Ik zie er een beetje tegenop, maar vind echt dat het moet. Want vrije tijd levert me ook ruimte op om na te denken en weer nieuwe dingen te creëren. Ik heb al gekeken waar het in de winter warm is. Nu nog een ticket.

„Bang voor een burn-out ben ik niet. Kansen pakken, dingen snel doen en dynamiek creëren, het hoort allemaal bij me. Ik heb, denk ik, eerder last van een bore-out. Als ambtenaar verveelde ik me snel, omdat ik mijn fantasie nauwelijks kon gebruiken. Ik ben een workaholic die zich ontspant in haar werk: dingen die ik vroeger deed als hobby, zoals tekenen en theater maken, zijn nu onderdeel van mijn bedrijf. Dat voelt dus helemaal niet als werk.

„Mijn familie maakt zich wel eens zorgen. ‘Zorg je wel goed voor jezelf?’ Maar het gaat echt prima met me. Dan moet ik natuurlijk wel die zes weken vakantie gaan boeken.”

Schuldklier

Rachel: „Geld geef ik uit aan lunches en diners buiten de deur. Deels is dat werkgerelateerd, maar ik ga ook wel eens gezellig koffiedrinken met iemand. En ik heb een leuke collectie vintage jurken en schoenen. Omdat ik geen tijd heb om te shoppen, koop ik ze online. Verder geef ik redelijk wat geld uit aan tekenmaterialen.

„In de toekomst hoop ik meer te kunnen uitbesteden en meer tijd te hebben om te reizen. Of om spontaan iets te gaan doen zonder dat mijn ‘schuldklier’ gaat opspelen. Ik heb gewoon een grote drang tot presteren. Ik hoop ook dat ik altijd deze hoeveelheid energie zal houden en dat ik, net als mijn opa, op mijn 94ste nog aan het schilderen en schrijven ben.”