Daniël Siegersma
Anorak (2018)
Daniël Siegersma (1993, Nederland) groeide op in Twente, een regio vol regionale tradities en relikwieën de typisch zijn voor dat deel van het land. In zijn installatie Anorak (2018) vraagt hij zich af of mensen uit Twente hun eigen tradities kennen en of dat belangrijk is in een samenleving waar de verschillen tussen stad en platteland steeds groter worden.
Keijiro Kai
Charanga (2017)
De Japanse fotograaf Keijiro Kai (1974, Japan) bezoekt voor zijn werk traditionele festivals over de hele wereld. De serie Charanga (2017) maakte hij tijdens de Boliviaanse Tinku-festiviteiten. De dorpelingen zingen en dansen op lokale volksmuziek én gaan de strijd aan met groepen uit andere dorpen. Letterlijk: in gevechten van man op man, die doorgaan tot er bloed vloeit – heel af en toe valt er zelfs een dode.
Lonnie van Brummelen, Siebren de Haan, Tolin Alexander
Stones Have Laws (2018)
Stones Have Laws (2018), een filmproject van de Nederlandse kunstenaars Lonnie van Brummelen (1969), Siebren de Haan (1966) en de Surinaamse theatermaker en dichter Tolin Alexander (1971), gaat over de Marrons in Suriname. De film ging vorig jaar op het IDFA-festival in première, vanaf 10 oktober draait hij in de Nederlandse bioscopen.
Lucia Nimcova, Sholto Dobie
Bajka (2016)
Lucia Nimcova (1977, Slowakije) en Sholto Dobie (1991, Groot-Brittannië) verzamelden volksliedjes, oude verhalen en folklore muziek en maakten zelf nieuwe opnames in keukens, velden, langs wegen en op bruiloften en begrafenissen in Oekraïne. Met al dat materiaal stellen ze hun eigen ‘volksopera’ Bajka (2016) samen – die het midden houdt tussen een etnografisch document en muziektheater.
Marcos Ávila Forero
Estenopéicas Rurales
De Colombiaanse fotograaf Marcos Ávila Forero (1983, Frankrijk) toont in Estenopéicas Rurales een serie drieluiken van boerenwoningen. De huizen staan in een gebied in Colombia van waaruit in de jaren 50 de opstand tegen het agrarische beleid van de regering werd geleid. De fotograaf gebruikt een pinhole-camera waardoor de zwart-witbeelden de sfeer krijgen van archiefbeelden.
Roberto Huarcaya
Amazogramas
De Peruaanse kunstenaar Roberto Huarcaya (1959) is gefascineerd door de wreedheid, oneindigheid en de schoonheid van het landschap van het Amazone-gebied. Zijn Amazogramas (2014) zijn fotogrammen: ’s nachts spreidt hij vellen lichtgevoelig papier uit in het bos. Met behulp van een zaklamp, een bliksemschicht of het licht van de maan tekent de jungle zo haar eigen gezicht op papier. De foto’s worden gepresenteerd met inheems gezang.