Is het gezond om de schillen van fruit te eten?

Lezerspost uit Nieuw-Lekkerland. „Al jaren spoelt door mijn hoofd de vraag: bevatten de schillen van groenten en vruchten allemaal bijzondere waardevolle stoffen? Ikzelf (30-6-35) heb van mijn moeder in de hongerwinter geleerd: aardappelschillen moet je opeten ivm vitaminen! En bij verse spinazie moest ik het sap opdrinken. Professor, help mij uit de droom svp.” We weten niet of afzender Wim Terlouw op zijn 84ste nog wacht op de boodschap dat hij geen schillen meer hoeft te eten. En een professor hebben we niet in huis. Maar we kunnen wel op zoek naar antwoorden.

Het Voedingscentrum schrijft dat je door schillen te eten vezels en vitamines binnenkrijgt en minder verspilt. Maar of schillen meer of andere voedingsstoffen bevatten dan vruchtvlees, daarover niets. We mailen met Caroline Labrie, onderzoeker in Wageningen. „Ja”, schrijft ze, „in de schil zitten andere voedingsstoffen dan in de rest van de vrucht.” Ze noemt als voorbeeld appels met een rode schil. Daarin zitten veel anthocyanen. Die behoren tot de flavonoïden. En die hebben mogelijk een positief effect op de gezondheid. Het zijn antioxidanten, die cellen en weefsel beschermen tegen agressieve stoffen.

Veel zon of weinig zon

Hoewel antioxidanten in alle groente en fruit zitten – vitamines horen daar ook bij – wisselt de samenstelling. Je kunt zelfs geen appels met appels vergelijken: Jonagolds uit een Nederlands onderzoek bevatten meer flavo’s dan Elstars, en appels die veel zon kregen waren rijker bedeeld dan appels bij de stam.

Dat raakt aan het gerucht dat groenten en fruit minder voedingsstoffen bevatten dan honderd jaar geleden. „Dat verschil is nooit aangetoond”, schrijft Labrie. „De verschillen zitten vooral tussen de types en rassen.” Groeiomstandigheden en bewerking spelen ook mee. Zo liet een onderzoek waaraan ze zelf meewerkte zien hoe je met licht het vitamine C-gehalte in tomaten kunt sturen. Ook voor tomaat geldt: in de schil zitten veel gezonde stofjes. En vezels: goed voor de spijsvertering.

De industrie weet dat het zonde is om schillen weg te gooien. Uit oneetbare schillen, zoals van meloen of granaatappel, valt van alles te destilleren, ook zink, calcium en ijzer. Die worden verwerkt in supplementen. Zelfs giftige stoffen hebben waarde. De glycoalkaloïden in aardappelschillen worden voor medicijnen gebruikt. Door die gifstoffen zijn sommige mensen huiverig voor aardappelschil. Maar als je uitlopers en plekjes wegsnijdt, kun je de schil gewoon eten.

100 miljoen bacteriën

Bestrijdingsmiddelen zijn ook al geen reden om te schillen. Die trekken vaak in het fruit, maar de risico’s zijn verwaarloosbaar klein. En je kunt sommige bacteriën (vuil) wel afspoelen of wegschillen, maar weet dan dat in de hele appel wel 100 miljoen bacteriën zitten, zoals Oostenrijkse onderzoekers schreven. Tezamen zijn die juist goed voor de darmflora.

Nog even over spinaziesap. Dat drinken we tegenwoordig uit de blender. Maar zo gaan wel wat voedingsstoffen verloren. Labrie: „Vitamine C en D bijvoorbeeld vervluchtigen deels door het blenderen. En vezels worden kleiner.”

Wie genoeg groente en fruit eet, hoeft zich over die schillen niet druk te maken, die krijgt genoeg binnen. En meneer Terlouw? Hij is al 13 jaar ouder dan de levensverwachting bij zijn geboorte was. Vast niet alleen door die schillen.