Eerste grote gijzeling in naoorlogs Nederland tot trefzeker theater omgevormd

Drie leden van het Japanse Rode Leger vielen 45 jaar geleden de Franse Ambassade in Den Haag binnen. Vijf dagen lang hielden ze elf mensen vast in de ambassadeurskamer. Hun eis: de vrijlating van hun in Frankrijk gearresteerde kameraad Yutaka Furuya, een som losgeld en een bemande Boeing 707. De gebeurtenis ging de boeken in als de eerste grote gijzeling in de naoorlogse geschiedenis van Nederland.

Zo’n honderd meter verderop – vanuit de ambassadeurskamer van de voormalige Amerikaanse ambassade, waar destijds het crisiscentrum werd ingericht – maakt Firma MES nu een theatrale reconstructie van dit gijzelingsdrama. Net als bij hun succesvolle voorstelling Rishi (2017) – over de noodlottige dood van Rishi Chandrikasing op station Holland Spoor – krijgt het publiek in een sobere setting het verhaal vanuit diverse perspectieven voorgeschoteld.

Lees ook: Armoede in het theater: meer dan een avondje empathie en zelfverwijt?

In de strakke regie van Thomas Schoots komt de vijfdaagse gijzeling voorbij. De makers baseerden zich op documentair materiaal, zoals bioscoopjournaals en ooggetuigenverslagen. Ze benadrukken vooraf dat elk detail in deze voorstelling waargebeurd is. Daan van Dijsseldonk, Roos Eijmers en Lindertje Mans spelen voortdurend dubbelrollen. Als gijzelnemers, gegijzelden, politici, agenten en de piloot reconstrueren ze zo gezamenlijk het verhaal.

Hun trefzekere en vooral op het publiek gerichte spel leent zich uitstekend voor de intieme setting van deze voorstelling. De toeschouwers ervaren daardoor bij vlagen de beklemming van een gijzeling.

Reflecteren

Op den duur gaat de chronologische reconstructie echter wat plichtmatig aanvoelen – Firma MES benadert dit verhaal wel erg feitelijk. Pas op het einde, als in een aantal afzonderlijke monologen de directe betrokkenen reflecteren op de impact van de gebeurtenissen, slaat de voorstelling naar binnen.

In de hardop uitgesproken twijfels van een van de gijzelaars, de volhardende ontkenning van de gegijzelde receptioniste of de neergeschoten politieagente die zich achteraf schaamde omdat ze niets had kunnen doen, wordt de impact van de gijzeling op de valreep pas echt invoelbaar.