Filmfestival van Toronto lanceert de Oscarfavorieten

Als op 5 september het Toronto International Film Festival opent met de wereldpremière van muziekfilm Once Were Brothers: Robbie Robertson and The Band, dan moeten in Venetië de Gouden Leeuwen nog worden uitgereikt. En terwijl het programma van het filmfestival van Venetië nu echt vaststaat, maakt Toronto nog bijna dagelijks nieuwe titels, gasten en programma-onderdelen bekend. Nog meer gala’s. Nog meer rode lopers. Nog meer hoogtepunten van de Europese, meer artistieke filmfestivals.

Toronto is drie keer zo groot als Venetië, met rond de 250 speelfilms: op het Lido ligt dat op maximaal 80. Anders dan Venetië, dat zich richt op filmprofessionals en strak rondom z’n competities is georganiseerd, is Toronto als publieksfestival een ruim bemeten lanceerplatform voor de Amerikaanse markt. Heeft Venetië alleen plek voor Brad Pitt als astronaut in Ad Astra, dan schiet Toronto ook nog Natalie Portman de ruimte in met Lucy in the Sky.

Beide festivals zijn sinds een jaar of vijf in gezonde competitie verwikkeld om wie van de twee nu echt het startsein geeft voor het Oscarseizoen, maar terwijl Venetië-directeur Alberto Barbera zich daarmee blootstelt aan verwijten van cynische uitverkoop van de filmkunst, is Toronto er groot mee geworden.

Toronto drukt je met de neus op de feiten dat in Noord-Amerika film toch allereerst business is. Hier wordt grotendeels bepaald wat je als filmliefhebber straks in de bioscopen ziet. Een eigen primeur is het door Amazon geproduceerde The Aeronauts, over een door Eddie Redmayne en Felicity Jones gespeeld ballonvarend stel, en nieuwkomer Facebook Watch’ misdaadserie Limetown (naar de gelijknamige podcastserie).

Traditionele filmpremières zijn er ook genoeg in Toronto. Een van de grootste buzz-titels is de Donna Tart-verfilming The Goldfinch, een coming-of-age-verhaal over een jongetje dat zijn moeder verliest bij een aanslag op een museum – Nicole Kidman wordt nu al voor een Oscar getipt als zijn pleegmoeder. Misschien nog wel meer wordt uitgekeken naar de nieuwe film van de Iraanse-Franse striptekenaar en filmmaker Marjane Satrapi (Persepolis). Slotfilm Radioactive is een biopic van Marie Curie, met Rosamund Pike in de hoofdrol.

Toronto steekt ook op een ander punt Venetië de loef af: in het evenwichtig selecteren van mannelijke en vrouwelijke regisseurs uit de hele wereld. Dat komt het beste tot uitdrukking in de enige competitie die het publieksfestival inmiddels heeft: Platform, met dit jaar 40 procent films van vrouwelijke regisseurs: Julie Delpy’s moeder-dochterdrama My Zoe of het claustrofobische Argentijnse familiedrama Sleepwalkers van Paula Hernandez. Een geheel ander familieverhaal vertelt Honey Boy, naar een scenario van enfant terrible Shia LaBeouf, die na zijn première op Sundance in een couveuse heeft liggen wachten tot het publiek rijp is voor de rijke visuele taal van regisseur Alma Har’el.

Testosteron biedt dan weer guilty pleasure Ford v Ferrari met Christian Bale en Matt Damon. Van het Tom Hanks-vehikel A Beautiful Day in the Neighborhood, het coming-of-age-verhaal How to Build a Girl, de ‘vrouwelijke 12 Years a Slave’ Harriet en strippersfilm Hustlers (met onder anderen Jennifer Lopez) wordt een en al feelgood verwacht.