‘Voor wie ik liefheb’

Voor wie ik liefheb
 
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
O, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb wil ik heten.
 
Uit: Voor wie ik lief heb wil ik heten (1966) van Neeltje Maria Min

„Ik ben opgegroeid in een dorp in de provincie Groningen. Het gezin waarin ik ben opgegroeid is warm en liefdevol. In de zomer leerden we vissen en varen achter het huis, in de winter deden we wedstrijdjes wie het snelst kon schaatsen. Een veilige thuishaven was gegarandeerd. Naarmate ik ouder werd en uit huis ging kreeg ik heimwee. Mijn drang was om alles en iedereen uit mijn oude wereld dicht bij mij te houden. Er zijn rites en gebruiken om de overgang van de ene naar de andere levensfase te formaliseren en te vereenvoudigen. In de meeste van die rites speelt familie een grote rol en bij die traditie sluit mijn fotoserie aan: de foto’s verbeelden een min of meer universele ervaring van afscheid, verandering en gemis.

„Deze serie is naast een onderzoek naar verandering ook een afscheid. Een afscheid van de geborgenheid van het gezin en een afscheid van mijn kindertijd en jeugd. Het loslaten gaat gepaard met complexe emoties en herinneringen die zich vertalen in beeld.
De presentatie van het werk is in zekere zin een spiegel van hoe de herinneringen in mijn hoofd zitten, ongestructureerd en op allerlei subtiele manieren toch verbonden, zoals de bomen in het bos, zonder orde, ieder op zich, en toch bij elkaar horend.”