Oudheid
Nog intrigerender
Terecht merkt Rob van Essen in zijn recensie Een onvoorziene duik in de oudheid (9/8) over De Dolfijn op dat auteur Mark Haddon zijn verhaal baseerde op Shakespeares toneelstuk Pericles, Prince of Tyre (de correcte vertaling is: koning, niet prins, van Tyrus). Dat is juist, maar hoe verhoudt dit stuk zich tot de oudheid, waar de roman zijn thematiek aan ontleent? Shakespeares toneelstuk is gebaseerd op de in de Middeleeuwen razend populaire laat-antieke roman Apollonius, koning van Tyrus, die door middeleeuwse auteurs werd nagevolgd. Omdat de naam ‘Apollonius’ kennelijk te ingewikkeld was, heeft Laurence Twine deze veranderd in ‘Pericles’ in zijn The Pattern of Painful Adventures (1576), waaraan Shakespeare zijn personage een kwart eeuw later ontleende. Haddons roman, inderdaad „een boek om te herlezen”, vult de oudheidkundige omzwervingen mede aan op basis van de genoemde laat-antieke roman. Kennis van deze voorbeelden maken de gelaagde roman nog intrigerender.
Gedragsbeïnvloeding
Wij weten wel beter
Meer gedragsbeïnvloeding graag, is de wens van Ben Tiggelaar (10/8) als het gaat om onze gezondheid en ons gedrag. Hij wijst werknemers in het westen op hun ongezonde eetgewoontes en levensstijl. De overheid zou volgens Tiggelaar op deze punten veel voor burgers kunnen betekenen. De vijftigers van nu, geboren in een tijd dat de leefwijze gericht was op vrijheid, spontaniteit, creativiteit en plezier, weten dat het tegenovergestelde waar is. Was het niet de overheid die ons verleidde met ‘de kroket op zondagmiddag’, de snelle hap voor iedereen die fulltime werkte, het autorijden, de vrijdagmiddagborrel, de barbecue op het Binnenhof, het omarmen van de vrije markt? Was het niet de overheid die ons verworvenheden voor het leven gaf waar we nooit om vroegen? Wij zouden moeten geloven dat deze overheid, die zogenaamde gulle gever , het beste met ons voor heeft? Het deed me denken aan een song uit de jaren zestig van Tom Leher: That today’s young innocent faces will be tomorrow’s clientele.
Trein
Meer boeken in de trein
Graag betuig ik sympathie voor de oproep van Willem Smit Hou treincoupé vrij van prikkelpotpourri (9/8). Soms toont de NS zich als een bevorderaar van lezen ( de Boekenweekactie, de verkiezing van het favoriete reisboek), maar wat de schermen betreft valt er nog wat te winnen. Ik stel voor dat de informatieschermen gedichten tonen. Ik denk meteen aan Bericht aan de reizigers van Jan van Nijlen. Dat begint als volgt: Bestijg den trein nooit zonder uw valies met dromen, / Dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen. De volledige tekst staat in De Muze op reis, „een bloemlezing van verzen over reislust, reisangst, de uitreis, de thuisreis en de reiziger zelf”. Uitgave ter gelegenheid van de Boekenweek 1950. Verder is er niets nodig.
Thierry Baudet
God is een coalitie
Het probleem is dat God met zijn drieën is/zijn (God is rechts, 3/8). God de Vader is nogal rechts, moet ook, hij moet orde houden. Zijn Zoon, ook bekend als Jezus, vond ik links van het midden: tolerant jegens overspelige vrouwen, praatte gewoon met een Samaritaanse vrouw, voor de Joden uitschot. De Heilige Geest vind ik lastig, ni gauche ni droite, een beetje D66, dacht ik. Ergo, God is niet rechts, God is een coalitie.
Boerkaverbod
Slippers en korte broek
Het boerkaverbod is gewoon een kledingverbod, zoals er meer zijn. Een politieagent mag niet in korte broek werken, mijn zoon kan niet op slippers naar zijn kantoor. Laten we dit naar voren brengen en het onderwerp verder negeren. Er is al genoeg over gesproken.
Correcties/aanvullingen
Verkeersdoden
In het artikel Zijn jullie niet bang voor beren? (10/8, p. L14-15) staat dat Nederland zo’n 1.600 verkeersdoden telt. Dat is onjuist. Vorig jaar telde het CBS 678 dodelijke slachtoffers in het verkeer.