Dutch National Opera Academy brengt huiveringwekkend sprookje en puntige komedie

Nieuwsgierig naar de aanstormende generatie operazangers? Bezoek eens een productie van de Dutch National Opera Academy (DNOA). Het masterprogramma van de conservatoria van Den Haag en Amsterdam is al jaren ’s lands voornaamste springplank naar het professionele operavak.

Deze week brengt DNOA een Brits dubbelprogramma op de planken. Dat wil zeggen, afgezien van de gedeelde nationaliteit van de componisten overheersen vooral de verschillen tussen de twee eenakters, zo bleek dinsdag in de theaterzaal van het Amsterdamse conservatorium.

Judith Weirs Blond Eckbert (naar de romantische Duitse schrijver Ludwig Tieck) is een sprookje dat voortdurend pendelt tussen verwondering en huiver. Er is een koppel (Eckbert en Berthe) dat leeft in serene ‘Waldeinsamkeit’, een zonderlinge vriend die eigenlijk een heks blijkt, en een pratende vogel die edelstenen produceert. Na goed een uur eindigt de mare in incest, moord en doodslag.

Dan A Dinner Engagement, een puntige komedie van Lennox Berkeley, tijdgenoot en goede vriend van Benjamin Britten. Met een sjiek souper probeert het gravelijke echtpaar Dunmow hun verwende dochter Susan aan een schatrijke, doch ietwat bleue prins te koppelen. Een eigengereide keukenhulp en een verpieterd ovengerecht kunnen niet verhinderen dat de liefde zegeviert.

De Britse regisseur Robert Chevara doet veel met weinig, al blijkt zijn spaarzaamheid in Blond Eckbert niet altijd even succesvol. Een ultraminimalistisch decor (tafel en drie stoelen) en statische karakterregie (veel gestaar in het luchtledige) maken het voor de zangers niet makkelijk hun rol tot leven te wekken.

Niettemin is het vocale aandeel sterk. Een speciale vermelding verdienen de warme mezzo met briljante kern van Serena Pérez (Berthe) en de diepe bariton van Tony Butiurca (titelrol).

A Dinner Engagement is in alle opzichten een voltreffer die door straf acteerwerk onherroepelijk op de lachspieren werkt. Dirigent Thomas Goff had de wind onder de koddige neoklassieke partituur. Peter Rolfe Dauz portretteerde virtuoos een sullige graaf, een schalks acterende Adanya Dunn overtuigde als dienstmeid met chronische snackhand.

De opstandige puberdochter Susan kreeg een koket kwinkelerend vibrato aangemeten door sopraan Judith Weusten. Onthoud die naam.