Ontwapenende kroegpraat in het theater

In Man Man Man, De podcast zoeken Chris Bergström, Bas Louissen en Domien Verschuuren uit hoe mannelijk ze nu eigenlijk zijn. Ze maken thema-afleveringen, over bijbaantjes, feestjes of school.

Maar wie een show vol testosteron verwacht, komt bedrogen uit. De mannen doen zelden hun best om hun feminiene kant te verhullen. „Dit is niet zo mannelijk, hè”, klinkt het meermaals. Bergström (producer bij Radio 538), Louissen en Verschuuren (producer en dj bij Qmusic) grossieren vooral in grappige anekdotes en persoonlijke verhalen.

Afgelopen zaterdag was de tweede keer dat de podcastmakers hun show met publiek opnamen. De eerste keer was gratis, nu tegen betaling (15 euro). De podcast wordt doorgaans bij iemand thuis opgenomen, maar ondanks de volle zaal bleef de intimiteit van de huiselijke setting onaangetast. Met drie fauteuils, een kamerplant, een schemerlamp en een vloerkleed was een woonkamer gecreëerd waarin de drie mannen, al bier nippende, de vooraf opgestelde stellingen bij langs liepen. „We hadden bijna niet door dat jullie er waren”, grapt Louissen naderhand tegen het aanwezige publiek.

Afgaande op de zaal is de zoektocht naar mannelijkheid ook leuk voor vrouwen. In theater Kikker is ook Matthijs van Amersfoort (24), die de podcast aanraadde aan Demi Rostamkhan (21). Weifelend luisterde ze de eerste keer. Een podcast over mannenzaken zou toch niets voor haar zijn, dacht ze. „Maar het bleek toch wel erg leuk”, zegt ze nu. Samen bespreken ze vaak de podcast en het leek ze leuk om die eens in het echt mee te maken. Bezoeker Jesse Bakker (21) luistert vooral vanwege de herkenbaarheid van de vele anekdotes die, volgens hem, op een hele grappige manier verteld worden. „Het is alsof je meeluistert met een kroeggesprek”, zegt hij.

Halverwege de aflevering volgt een rare wending. Ook het publiek lijkt even niet te weten wat er gebeurt. Zonder bruggetje interrumpeert Verschuuren het gesprek om over auto’s te praten. Dan klinkt gelach. De vaste luisteraar herkent het: dit is het moment voor de reclame.

De verhalen zijn herkenbaar maar overstijgen zelden het particuliere. Die pretentie hebben de makers ook niet. „De podcast begon als een manier om elkaar te blijven zien”, zegt Louissen. „Het is echt bizar dat je dan opeens met z’n drieën in een vol theater zit”.