De invasie in Normandië móest wel een geallieerde overwinning worden, citeerde Bart Funnekotter vrijdag een Brits oorlogshistoricus die een nieuw boek over D-Day schreef. Materieel en organisatorisch waren ze immers superieur. Opperbevelhebber Dwight Eisenhower was daar niet van overtuigd. Hij had voor die dag twee brieven in zijn zak. Degene die hij nooit hoefde te versturen begon zo: „Onze landingen in het gebied tussen Cherbourg en Le Havre zijn er onvoldoende in geslaagd voet aan de grond te krijgen en ik heb de troepen teruggetrokken.”
De geschiedenis had dus anders kunnen lopen. Er zijn bibliotheken gevuld met wat „alternatieve geschiedschrijving” is gaan heten, en rond de herdenking van historische momenten druppelt die ook onze inbox binnen. Rusland was een rode draad. Als Hitler de Sovjet-Unie niet had aangevallen of als hij, toen hij het toch had gedaan, in 1941 Stalins „royale vredesaanbod” had geaccepteerd, had hij al zijn aandacht op het Westen kunnen richten en „had hij nog tientallen jaren Europa overheerst”, schrijft A.J.H. Gietelink uit Almelo. Hij noemt het „verdedigbaar” dat Duitsland in de persoon van Angela Merkel bij de herdenking was uitgenodigd, maar „onbegrijpelijk” dat president Poetin, wiens land met ruim negen miljoen doden de grootste offers bracht, niet.
Julius op de Beke uit Tervuren (België) spreekt ook van „een Westers feestje” waar de Russische inspanning „vergeten” leek. Stalingrad, niet D-Day, was het keerpunt.
Ditzelfde punt maakt Gertjan Schutte, PhD-onderzoeker geschiedenis, in een ingezonden stuk. Nederland, dat zijn bevrijding indirect ook aan Rusland dankt, moet geen „minachting” voor de geschiedenis tonen en daarom Poetin of andere vertegenwoordigers uitnodigen bij de herdenking van de Slag om de Schelde op 31 augustus, schrijft hij.
Plv chef Opinie