‘Bent ú de burgemeester?’ zei hij

„Toen ik in 2008 waarnemend burgemeester werd van Anna Paulowna, rukte de landelijke pers uit. Ik begreep niet goed waarom. Ik ben van dag tot dag helemaal niet bezig met mijn huidskleur. Door een van de eerste naturalisaties die ik deed, realiseerde ik me dat diversiteit in het openbaar bestuur er wel degelijk toe doet. Een jongetje van drie, in smoking gehesen, kreeg de Nederlandse nationaliteit. Bedremmeld kwam hij de burgemeesterskamer binnen. Toen hij me zag, begon hij te stralen en rende hij op me af. Waarschijnlijk omdat hij iets in mij herkende. Zijn moeder kwam uit Afrika, ik weet niet meer uit welk land.

„Mijn moeder was vijftien jaar hoofd huishoudelijke dienst van de Amsterdamse burgemeesters Van Thijn, Patijn en ook nog korte tijd Cohen. We woonden op de tweede verdieping van de Herengracht 502, waar ook de ambtswoning is. Ik was net op kamers, maar kwam nog veel thuis. Zo zag ik wat het burgemeesterswerk inhield.

„Op de basisschool kreeg ik het advies naar de huishoudschool te gaan, terwijl ik mijn toets op vwo-niveau had gemaakt. Mijn vader zei: we gaan nu naar de school waar je heen wil, om te praten. Toen mocht ik het op het vwo proberen. Dat wakkerde bewijsdrang aan. Ik ging politicologie en communicatiewetenschap studeren, en werd naast burgemeester ook senator. Nu ben ik substituut-ombudsman bij de Nationale ombudsman. We behandelen klachten van mensen tegen de overheid.

„In Naarden, waar ik ook burgemeester was, zei een meneer heel verbaasd: bent ú de burgemeester? Later kwam hij zijn excuses aanbieden. Ik zei: u moet uw beeld bijstellen – maar ik ook. Dat mensen ervan opkijken om een vrouw als ik als burgemeester te hebben, besefte ik door hem pas echt.”