‘Hotel Mumbai’ is een extreem meeslepende thriller

Waar blijft de hulp? Het is tijdens het kijken van het beklemmende Hotel Mumbai moeilijk die vraag niet naar het scherm te schreeuwen. Ook het personeel en de gasten van het luxehotel Taj vragen het zich af terwijl ze in de film worden opgejaagd door genadeloze terroristen. In realiteit bleek het gebrek aan snel inzetbare commandotroepen inderdaad een pijnpunt tijdens de aanval op het hotel op 26 november 2008 waarop de film is gebaseerd. Het Taj Mahal Palace Hotel was een van de twaalf doelwitten die die dag in Mumbai werden aangevallen en waarbij in totaal 174 doden vielen.

Hotel Mumbai is een extreem meeslepende thriller, maar juist daardoor een enorm ongemakkelijke kijkervaring. Niet alleen de slim opgebouwde spanning, maar ook de schaduw van tragedyporn zorgt voor een permanent onbehaaglijk gevoel. De hotelmedewerkers die ervoor kiezen om gasten te helpen in plaats te vluchten, zijn geen filmcliché maar gebaseerd op realiteit. Fictie-elementen, zoals het kindermeisje dat opgesloten zit met een baby, voelen overbodig als spanningsverhogend element, tegelijkertijd dragen ze wel efficiënt bij aan het claustrofobische gevoel van de film.

Qua personages gaat Hotel Mumbai nergens de diepte in, daarvoor ligt de nadruk te veel op actie. De makers weten wel enkele kleine nuances aan te brengen in het beeld van moslimterroristen en slachtoffers. Zo wordt de onwetendheid en decadentie van sommige gasten met wie de kijker meeleeft niet verbloemd. Het contrast tussen de paar flarden die we meekrijgen uit de levens van het Indiaas personeel, maar ook van de gebrainwashte Pakistaanse terroristen is groot.