‘We zijn allemaal eenzaam en bang. Delen verzacht’

‘Stoppen met zoeken naar verlichting, geeft verlichting.” Yogadocent Marloes Zonneveld (35) runt een eigen yogaschool in Heemskerk, de Ajna Tempel. „Spirituele verlichting betekent volgens Jed McKenna, een veel gevolgd schrijver op dit gebied, dat het leven een soort theater is. Een verlicht mens ziet dat wij in het leven allemaal rollen aannemen en neemt daar afstand van. Is dat nou wel zo leuk, vraag ik me af? Ik vind meegaan in het leven – heel blij of verdrietig zijn – juist fijn. Geluk vind ik dus niet in het idee van verlichting. Ik vind het in kleine dingen die verlichting geven, zoals besluiten tot een les minder in de week.”

„Ik ben redelijk instabiel opgegroeid, met veel verhuizingen. Inmiddels ben ik blij met die jeugd. Het maakte me nieuwsgierig naar waarom mensen doen zoals ze doen. Mijn ervaringen vormen mijn belangrijkste school. Interesse in de psyche ligt aan de basis van keuzes die ik maak. Dankzij yoga omring ik me elke dag met mensen.”

„Ik lees graag boeken over onze gedragspatronen. Liefdesbang van Hannah Cuppen, bijvoorbeeld, leert me anders te kijken naar de angst voor verlating die ik en zoveel anderen ervaren. Over de yogafilosofie lees ik niet veel. Boeddhisme vind ik interessanter. Het is eenvoudiger. Boeddhisme gaat over de werkelijkheid zien zoals het op dat moment is. Wanneer je in een emotie zit, is dat nog knap lastig. Voor de boeken die ik aan het lezen ben, heb ik een aparte kast. Daar staan al snel dertig boeken. Zoals Het boek van vreugde van Dalai Lama en Desmond Tutu, ik haal er steeds weer kleine passages uit.”

„Voor yogaboeken is een ander kastje gereserveerd. De 200-urige opleiding die veel docenten hebben gedaan, heb ik niet gehad. Wel een basisopleiding en bijscholing, maar nooit dat examen. In de praktijk merk ik daar niks van. Al maakt het me bij vlagen onzeker. Geeft het me het gevoel dat ik iets mis. Een rode draad in m’n leven. Mijn havo maakte ik niet af, examens heb ik nooit gedaan. Faalangst speelt me parten en ik verveel me snel. Ergens vind ik het een gemis, maar het is tegelijkertijd mijn kracht. Kijk eens hoe ver ik ben gekomen zonder papiertje. Met yoga startte ik ‘gewoon gezellig met vriendinnen’. Lesgeven vond ik eng en daarom ging ik het doen. Angsten ga ik aan, dat past bij mij. Uiteindelijk draait het niet om opleiding, maar of mensen zich goed bij je voelen. Misschien is dat wel mijn grootste talent. Ik wil dat iedereen bij mij kan zien wie hij of zij is.”

Leren onderweg

„Sociale media gebruik ik vooral voor de yogaschool. De school en wat ik deel zijn voor mij heel persoonlijk. Actief zijn op sociale media en mindful leven gaan wel degelijk samen. Ik deel positief, zoals een spreuk, of grappig plaatje. Zo postte ik laatst een zin waarin het voor mij samenkomt: ‘Yoga gaat niet om het aanraken van je tenen, maar wat je leert onderweg.’ Zelf filmpjes maken is niets voor mij. Ik voel me er te onzeker voor. Het schijnt goed te werken, marketingtechnisch, maar nee. Al is het zo dat wanneer je iets deelt, je laat zien dat we allemaal hetzelfde meemaken. We zijn allemaal eenzaam en vaak bang. Delen verzacht. Alleen daarom zou ik misschien ooit nog wel willen beginnen.”