Dit huis is anders. Er zijn herkenbare elementen (tafel, bank, lamp) die in een samenhang zijn opgesteld: er wordt gewoond. Tegelijk is voelbaar dat er niet altijd gewoond is. Wanden staan schuin ten opzichte van elkaar. Er zijn doorgangen op onverwachte plaatsen.
„In het begin zat ik me echt te vergapen aan de ruimte”, zegt Aafke Bennema. „Het klinkt misschien overdreven, maar het geeft nog steeds een fijn gevoel – voor de ziel. Er is zoveel open, er zijn zoveel mogelijkheden. Dat is voor ons als kunstenaars heel belangrijk.” Bennema schildert en maakt objecten van touw en textiel. Haar man Marcel Kronenburg ontwierp grote beelden voor de openbare ruimte en bedenkt nu exclusieve tapijtdesigns.
Hun huis hoort bij een voormalige kazerne. Ze woonden antikraak in de officiersmess, tot ze voor een goede prijs met drie anderen het keukengebouw kochten. De verbouwing van hun deel duurde twee jaar. Kronenburg deed het meeste zelf, avond aan avond aan avond. Bennema was bij de kinderen en werkte intussen aan kleden van resten textiel – iets wat ze toen nog nooit had gedaan. Twee kleden liggen bij de houtkachel op het gegoten beton.
De ‘woonkamer’ wordt schuin doorsneden door een tussenwand met spectaculair hoge glazen schuifdeuren – bioscoopdeuren die ze via Marktplaats voor niets konden ophalen. Aan de ene kant staat de eettafel, aan de andere kant twee losse helften van een bankstel, bekleed met verschillende stoffen. „We zitten hier niet vaak met zijn allen”, zegt Bennema. „Wij zijn niet zulke zitters. Altijd bezig.”
Ergens op de grond ligt een vierarmig geel object van wol en touw waarvan ze nog niet weet wat het wordt. „Het helpt dat ik er steeds langs loop. Op een gegeven moment weet ik hoe ik verder moet.”
Wat is niet ideaal? „De warmtehuishouding.” Er is vloerverwarming, maar die staat altijd laag om de kosten te drukken. Dat maakt de houtkachel vrij belangrijk. „In de winter is het hier best koud.”
Heeft u een ideale keuken, slaapkamer, garage, wc? Stuur uw foto’s en info naar hetblad@nrc.nl o.v.v. Ideale ruimte