Help! Alkmaar ontwricht de samenleving!

Afgelopen vrijdag dacht ik al: ‘wat rommelt het daar toch in het westen’, maar dat bleek de Alkmaarse kaasmarkt te zijn die voor het eerst niet alleen ‘kaasmeisjes’, maar ook ‘kaasjongens’ in dienst had genomen.

Voor het eerst sinds de zestiende eeuw (!) zijn er daar dus niet alleen meisjes in klederdracht die toeristen advies geven en met hen op de foto gaan, maar nu ook jongens in boerenkiel – moderner kán gewoon niet – ik vond het een emancipatoire aardschok van de bovenste plank.

Logisch dat het in het westen rommelde.

Toch ligt de organisatie die het bedacht er niet wakker van, zo blijkt als ik erover bel. „Wij dachten: ‘jongens, waarom eigenlijk niet’”, zegt Melanie Goudsblom van Alkmaar Marketing. Elk jaar werven ze nieuwe meisjes voor de kaasmarkt, maar dit jaar meldden zich voor het eerst ook jongens aan. Geen idee waar ze ineens vandaan kwamen, zegt Goudsblom, maar aan de andere kant ook wel weer logisch want het is een leuk bijbaantje. „Als je kunt kiezen tussen vakkenvullen of dit, is het niet vreemd dat ze hierop solliciteren.”

Ik vond het een understatement, dat ‘leuke bijbaantje’, want ik zag natuurlijk meteen het grotere verhaal hier achter. Dit is geen bijbaantje, dit is een revolutie. Eentje die past in een veel bredere beweging waarin mannen steeds vaker hun plek naast de vrouw opeisen.

Kijk naar de Super Bowl waar, ook toevallig dit jaar, voor het eerst mannelijke cheerleaders optraden. Kijk naar de Amstel Gold Race waar ze al ‘rondemisters’ hebben die de vrouwelijke winnaars zoenen en nu dus ook op de oer-Hollandse kaasmarkt, Alkmaar of all places, als draaipunt van de wereldgeschiedenis, mijn emancipatiehart juichte.

Na Alkmaar de victorie.

Ik vind ‘kaasjongen’ geen bijbaantje, maar een emancipatoire revolutie van de bovenste plank

Er kwam natuurlijk ook kritiek want cultuurschokken gaan niet vanzelf. Een aantal Duitse toeristen hadden nog wat moeite met de kaasjongens, zegt Goudsblom. Op de site van de Telegraaf zag ik bovendien een filmpje waarin een van de kaasdragers zich verbitterd liet ontvallen dat het „tegen onze traditie” is, die kaasjongens.

Volgens mij zitten gelijke rechten voor vrouwen en mannen momenteel nou net iets meer in onze traditie dan mannen die in moeilijke kleren zuivelproducten rondrennen op een onhandige plank, maar ik snapte de angst ook wel weer.

Want het lijkt misschien hartstikke onschuldig, zo’n kaasjongen voor het eerst, maar je houdt natuurlijk ook een beetje je hart vast wat dan de volgende stap zal zijn.

Mannelijke tandartsassistenten? Mannelijke majorettes? Mannen die koken voor hun vrouw? Mannen als pitskaters? Mannen bij de gouden koffers van de Postcodeloterij? Je moet er toch niet aan denken.

Want voor je het weet krijg je dan ook vrouwelijke stratenmakers, een vrouwelijke James Bond, vrouwelijke columnisten, vrouwen die gaan stemmen, vrouwelijke wegenwachters, een vrouw als Kerstman, vrouwelijke rechters, een vrouwelijke lijsttrekker naakt op de rand van een zwembad en niet alleen een Zeeuws Jongetje maar ook een Zeeuws Meisje.

Het zal mij dan ook niet verbazen als over honderd jaar de Alkmaarse Emancipatie van 2019 bekend zal staan als het kaasbeleg dat de Nederlandse samenleving definitief ontwrichtte.

En wij lieten het gebeuren.