Kanker én kind

Ze droeg de angst voor de dood in haar kinderjaren lang mee. Als de dag van gister herinnert ze zich nog hoe ze op het schoolplein in haar woonplaats Harderwijk met Thom sprak. Of hij morgen na school kon spelen. Ja, dat kon. Maar de volgende dag was hij er niet. En dat was de laatste keer dat ze hem ooit zag.

De angst voor heel jong doodgaan heeft beginnend fotograaf Fidder achter zich gelaten. Maar kinderen met kanker zijn, dat is haar blijven boeien. Een meisje van acht met kanker vertelde haar: op straat kijken mensen naar je, dat is erg. Maar het is nóg erger dat ze daarna snel wegkijken.

Fidder wil de ziekte bespreekbaar maken. „Zodat mensen er minder krampachtig over doen.” Zo ontstond het idee voor een langlopende fotodocumentaire. Die is sinds afgelopen weekend te zien in Stadsmuseum Harderwijk. Voor de foto’s volgde Fidder anderhalf jaar lang 25 gezinnen met kinderen met kanker. Tien gezinnen volgt ze intensief. Nog steeds.

Ze gaat mee naar het ziekenhuis voor scans, chemokuren en fysiotherapie. Ze volgt de kinderen in de klas, in de speeltuin, thuis op hun slaapkamer. Sommige kinderen hebben leukemie, andere een hersentumor of botkanker. Ze zijn tussen de nul en vijftien jaar, de meesten zijn rond de acht à negen jaar oud.

Fidder plaatste een oproep via sociale media en benaderde een organisatie om gezinnen te vinden. Dat ging makkelijk; er is veel animo voor haar project. Ze krijgt nog steeds aanmeldingen binnen. Ouders willen aandacht voor de ziekte, zegt Fidder. En ze vinden het beeldmateriaal waardevol. „Om alles tekunnen verwerken.” De ziekte is vreselijk, maar het leven na de ziekte is ook niet altijd even makkelijk, vertelt ze. De angst dat de kanker terugkomt is groot. Maar kinderen vragen zich ook af of ze nog wel mooi zijn. Sommige hebben pijn, krijgen fysiotherapie.

De meeste kinderen die Fidder volgt zijn genezen of aan de beterende hand. Maar niet iedereen. Phéline is overleden. Ze werd zeven jaar oud. Phéline kreeg drie keer leukemie. Op de dag dat ze stierf, fotografeerde Fidder het meisje buiten kennis in haar bed. Anderhalf uur later stierf ze. „Dat was heftig. Maar ik hoop dat ik met mijn foto’s de ouders mooie herinneringen kan geven.”

Fidder wil met haar beeldmateriaal ook laten zien dat zieke kinderen nog steeds kinderen zijn. Die veerkrachtig zijn. En gewoon spelen en willen leven.

De foto-expositie ‘Stoute Cellen’ is tot 22 april te bekijken in Stadsmuseum Harderwijk.