‘De hele tijd doen wat je wilt, geweldig’

Sabine Rovers (26) begon als achttienjarige te fotograferen met een oud toestel van haar vader. Een analoog fototoestel was het, het lag op zolder. Nu heeft ze speciaal voor haar vader een weekkalender voor de aanstormende pensionado gemaakt, ‘Wat te doen, na je pensioen’. Je ziet allemaal gepensioneerden die het naar de zin hebben, omdat ze iets nieuws zijn begonnen. Karaokezangeres zijn geworden na een loopbaan als keukenassistent. Rallyrijder na een carrière als directeur van een leasemaatschappij.

Joost (66), voormalig directeur van een leasemaatschappij, nu rallyrijder: “Probeer de zonzijde van alles te zien, er zijn al genoeg chagrijnige oudjes op de wereld

Ze hebben er plezier in, zie je ook op de foto’s. Een beetje zoals haar vader het nog altijd naar zijn zin heeft op zijn werk. Het zijn dagen gevuld met deadlines, vergaderingen, collega’s, overuren en werkdruk. Maar ook: „Hij is op zijn werk een belangrijk iemand, hij heeft verstand van de dingen die hij doet, kan leuk omgaan met jongere collega’s. Zijn werk vormt een identiteit waar hij trots op is.” En verder wordt hij thuis mannetje-plannetje genoemd. „Hij is altijd in de weer met excellsheets, altijd van alles aan het plannen, dat doet hij ook privé.”

Maar je pensioen kun je niet uitstippelen in een excellsheet. „Dus ik dacht: ik ga een inspiratieboek voor hem maken. Ik ga laten zien dat dat kan: met pensioen gaan en het leuk vinden.” Want veel zin heeft hij er niet in, zegt ze. Als het goed is houdt hij deze zomer op met werken, maar hij heeft het al een paar keer uitgesteld. „Na veertig jaar hoeft hij dan niet meer om zes uur ’s ochtends op te staan, een net gestreken shirt aan te trekken en een kopje koffie te drinken, voordat hij de deur uitgaat.”

Mohammed (68) , voormalig onderwijzer Arabische les, nu vrijwilliger en onderwijzer Arabische les in het buurtcentrum: “Alle druppeltjes met kennis en hulp, vormen samen een rivier.”

Sabine Rovers studeert aan de kunstacademie. Met haar analoge camera portretteerde ze voor de weekkalender ruim twintig gepensioneerden: „Ouderwets op een fotorolletje. Ik heb dat liever, als je digitaal fotografeert kun je altijd extra klikken voor de zekerheid, je ziet ook steeds het resultaat op je schermpje. Bij analoog fotograferen werk je geconcentreerder, je hebt maar een paar kansen om het goed te doen: zoveel foto’s als er op het rolletje gaan. Je let op het licht, het moment, de compositie. Je neemt ook samen de tijd voor de foto.”

Haar vader heeft de foto’s intussen allemaal gezien. „Hij vindt het leuk en ook wel aandoenlijk geloof ik.” Zelf zou ze het liefst nu al met pensioen gaan. „De hele tijd kunnen doen wat je graag wilt en leuk vindt, dat lijkt me geweldig.” Maar eigenlijk doet ze dat nu ook al. „Mijn levensmotto”, zegt ze, „is vergelijkbaar met dat van pensionado Paul van ‘Wat te doen, na je pensioen’: verwonder je over de gewoonste dingen en je zult tijd tekort komen”.