Doordesemd spreken in je moedertaal met elegantie van een palimpsest, waarin uit elke tijd en elk gewest nuance schemert als een godenmaal
van connotaties, is iets anders dan te denken dat je best goed Engels spreekt op krukken als je een verweekt, gebleekt gesprekje voert, gespeend van elk elan.
In Nederland heeft men zijn taal verpatst voor inschrijfgeld van uitheemse studenten. Zorgvuldigheid en zwier zijn opgedoekt
om op zijn ordinairst en allerplatst te cashen. Wie zijn taal denkt uit te venten, heeft ook cachet en gratie afgeboekt.
27 februari 2019
Ilja Leonard Pfeijffer schrijft elke twee weken een sonnet naar aanleiding van de actualiteit.
Een versie van
dit artikel
verscheen ook in
NRC Handelsblad
van 1 maart 2019.