Relevant drama van Fahd Larhzaoui over de pijn na de coming-out

‘Dat is het ding met wortels: ze zijn onzichtbaar altijd aanwezig en als je ze doorsnijdt ga je dood.” Vijf jaar na zijn succesvoorstelling Schijn, waarin Fahd Larhzaoui vertelde over zijn worsteling met zijn seksuele identiteit binnen zijn islamitische familie, geeft de theatermaker in Shirt uit Fahd! een inkijk in zijn leven na de coming-out.

Shirt uit Fahd! begint als een vrolijke viering van Larhzaoui’s nieuwe vrijheid. Het decor van Robin Vogel schetst met een paar wandjes en enthousiast gebruik van neonlicht een gayclubsetting, en Larhzaoui neemt ons in de eerste scènes mee in zijn ontwikkeling tot ervaren kroegtijger.

De passages waarin zijn eerste ervaringen met drugs en dark rooms worden neergezet zijn enigszins clichématig en duren onnodig lang, maar slagen erin om het publiek deelgenoot te maken van Larhzaoui’s initiële euforie.

Al gauw verschijnen er barsten in zijn levensvreugde. Larhzaoui laat doorschemeren dat zijn familie hem de rug heeft toegekeerd. De onderdompeling in het uitgaansleven blijkt een ontsnappingspoging ten opzichte van zijn peilloze woede en verdriet – het culmineert in een kwetsbare tirade aan het adres van Larhzaoui’s inmiddels overleden moeder. Steeds opnieuw keert de acteur terug naar een jeugdherinnering over een vakantie waarin de familie hem op Home alone-achtige wijze vergeten was, als metafoor voor het feit dat hij nu definitief door hen in de steek is gelaten.

Larhzaoui heeft soms de neiging de emotie te sterk aan te zetten; hij hoeft de tranen niet op te zoeken om het drama tot zijn recht te laten komen. Het belang van zijn verhaal blijft echter overeind. Menige film en tv-serie presenteert uit de kast komen als een happily ever after, een sprookje waarin we als liberale samenleving graag willen geloven. Claim je identiteit en wees vrij! Larhzaoui laat in zijn voorstelling zien dat de realiteit weerbarstiger is.