De Pijp

Zij heet Karina Van Ditzhuijzen, hij Paul van Erven Dorens. Het echtpaar woont in Kralingen en komt al sinds jaren in De Pijp. Zij rond 1953 voor het eerst. „Na de schouwburg gingen we hier met mijn ouders souperen. Je moest je toen nog melden bij een luikje in de deur”, herinnert ze zich.

Mick Jagger werd ooit weggestuurd. Men herkende hem niet. Ja, dat is De Pijp, Rotterdams oudste restaurant, dat in 2018 zijn 120-jarig bestaan vierde. Vlak voor Nieuwjaar pikte ik nog net het laatste staartje van het jubileum mee. Ik at er een geitenkaas-salade, dronk een glas merlot, en praatte wat met de gasten.

Dat laatste is bepaald niet moeilijk, want je zit hier in de Gaffelstraat naast elkaar aan lange houten tafels. Een huiskamer-idee, zogezegd, zij het dat de meeste mensen thuis de pindaschillen niet op de grond zullen gooien. Maar het heeft onmiskenbaar iets gemoedelijks, iets eigens.

Daarnaast kleeft aan De Pijp ook iets stijlvols. De obers dragen dassen en witte jasjes, en zijn zeer voorkomend. Ze zijn aangesloten bij het Rotterdamsch Studenten Corps, dat elk jaar drie leden voor de bediening selecteert. „Een erebaantje in het corps”, zegt een van hen.

Net zo’n eer is het om de beroemde De Pijp-das om de hals gestrikt te krijgen. Er zijn de afgelopen 35 jaar zo’n kleine 2.100 uitgereikt, ongeveer zestig per jaar. De criteria zijn ‘geheim’ – goed ambassadeurschap tonen, zoiets – en er is maar één die erover beslist: eigenaar Jilles van Werkhoven.

Bedelen om de das is taboe, maar veel jaarclubleden en anderen hoopten er ooit één te krijgen in ruil voor hun eigen das. De wand hangt er vol mee. Meestal strandde die geste. Slechts Lee Towers lukte het als een van de weinigen. Een andere uitzondering is Ria Lubbers: de enige vrouwelijke dasdrager.

Zijn er vanavond dasbezitters? Aan een tafel achterin zitten twee jonge piloten. Al snel blijkt, zij komen hier veel te kort voor een das. Een tafel in het midden telt zeven oudere golfvrienden. Slechts een van hen is das-eigenaar. Hij wijst zijn naam aan in het jubileumboek. „Kijk, nummer 325.”

En Paul van Erven Dorens? „Eh, nee, ik heb geen Pijp-das. Ze hebben mijn eigen das hier wel eens afgeknipt,dat wel.”