De kunst van het zoeken

Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat de gemiddelde mens per jaar tweeëneenhalve dag kwijt is met zoeken. Meest gezocht is de afstandsbediening van de televisie, daarna komen telefoons, brillen, sleutels, schoenen en portemonnees.

Andere interessante uitkomsten: oudere mensen denken vaak dat zij de meeste dingen zoekmaken, maar dat is niet juist. Millennials raken twee keer zo vaak iets kwijt als babyboomers.

Wáár zoeken die mensen? Vooral in tassen, op de bank, in zakken onder het bed.

Helaas verschaft het onderzoek (verricht door het onafhankelijke bureau Survey Sampling International) geen opheldering over de vraag hoe je het best kunt zoeken. Toch moet daar iets over te zeggen zijn, want iedereen weet dat sommige mensen beter kunnen zoeken dan anderen. Hoe doen ze dat?

Ik ben zelf een slechte zoeker, maar ik heb er wel een idee over. Goede zoekers kunnen het object waarnaar ze op zoek zijn blijkbaar haarscherp visualiseren. Bij het scannen van planken, laatjes en bakjes halen ze het gezochte item er meteen uit. Het licht op, als het ware.

Bij mij gebeurt dat niet. Als ik in een la kijk moet ik elk object aan een ja/nee analyse onderwerpen. Nee, deze dunschiller is niet de gezochte kurkentrekker. Nee, dit ding heeft er iets mee te maken maar het is een kroonkurkenwipper. En nee, deze kneedhaak heeft wel een spiraal, maar is geen kurkentrekker.

Het gebeurt me ook wel dat ik een la opentrek en de indruk heb dat de kurkentrekker erin ligt, maar dat ik hem nog moet lokaliseren. Soms vind ik hem ook.

Het gaat ook weleens spectaculair goed. Ik was een combinatietang kwijt. Even later ontdekte ik dat ook mijn favoriete kleine schroevendraaier weg was. Een Stanleymes was nergens te vinden. En alsof dat niet genoeg was, ook mijn kniptang.

Toen ging me een licht op, want hier zat een systeem in. Ik liep naar de kapstok en plukte achter de jassen een witte plastic tas vandaan met alle gezochte spullen erin. Ik had ze twee weken geleden meegenomen naar mijn zus om een defecte lamp te repareren en was ze bij thuiskomst vergeten. De verleiding is nu groot om te beweren dat ik die spullen met pure denkkracht weer terug heb. Door logisch te redeneren een geheimzinnige verdwijning opgehelderd!

Maar het is anders: die dingen hadden elkaar gevonden.