Rimon: Stijlvol, zelfbewust en slepend zwoel

Een flonkerende funky seventies dansparty die de sfeer uitdraagt van de televisieshow Soul Train met dansend publiek. Aan de bar een gracieuze jonge vrouw met joekels van shiny oorbellen. Rimon Bahere heet ze – geboren in Eritrea, opgegroeid in Zandvoort. Ze zingt: „I dance with grace. Relieve the pain. Erase the grey. Under the trees.” Tussendoor zien we Rimon ‘aux naturel’, in een spijkerbroek en kort hemdje. Op een bedwelmende manier, een tikje achteloos, casual plukkend aan haar afro, speelt ze met de camera, haar zwarte zelfbewustzijn onderstrepend.

Niets aan haar doorbraak dit jaar – 3FM talent, eerste shows in de Melkweg, Londen en Parijs – is door de muziekindustrie voorgekookt om haar carrière te lanceren: Rimon (21) is een onafhankelijke, selfmade artieste die via muziekblogs met een combinatie van neosoul, een vleugje r&b en een likje dancehall in mooie vintage gestileerde video’s boven is komen drijven. Invloeden: Solange, Erykah Badu. Ze experimenteert met rap in de stijl van NoName of een vroegere Lauryn Hill, maar componeert net zo goed melancholieke akoestische liedjes.

Het liedje ‘Grace’ was de introductie begin dit jaar, met intussen meer dan een miljoen streams. Daarna bracht ze ‘Nighttime’ en het beweeglijke en zonnige ‘Realize’ uit. Kwaliteitsmuziekblog Pitchfork schreef „a presence of pure positivity that skates around a soulful dancehall rhythm”. Het liefdesliedje ‘Sugarcoated Love’ sprong er daarna uit: slepend zwoel, niet in de laatste plaats door de artistieke retro-videoclip die met de outfits en locaties zo in de jaren zeventig geschoten had kunnen zijn.

Op haar pas verschenen EP bbgirl focu$ vertelt Rimon hoe ze met heel haar hart in een relatie zat (‘sugarcoated love’) om vervolgens het onrustige proces te bezingen van de break-up, de boosheid en het verdriet (‘dust’, ‘wherewasu’). Hoe ze afscheid neemt (‘moved on’) en zichzelf weer terugvindt (‘focu$’). Groei noemt Rimon als rode draad. Het leven leerde haar al veel, of ze wilde of niet. Haar moeder vluchtte met haar als peuter uit Eritrea naar Europa. Eenmaal in Nederland verbleven ze samen, in afwachting van een verblijfsvergunning, in diverse asielzoekerscentra, totdat ze een huis kregen in Zandvoort.

Het is een achtergrond waarover Rimon liever niet in details spreekt, uit respect naar haar moeder. Wat ze kan zeggen: haar jeugd was niet makkelijk. En: muziek was ‘een escape’. Dat dwong Rimon min of meer zelf af. Weifelde ze in haar schooltijd nog over haar zangkwaliteiten – zou ze geen grote uithalen moeten kunnen om een groot zangeres te zijn? – toch vond ze als tiener de moed om iets online te zetten. Zomaar, een fragmentje aan de piano. Daar kreeg ze veel enthousiaste reacties op.

School bleek niets voor haar; ze stopte op haar zeventiende. Een vriendschap met producer Samuel Kareem zette alles in beweging. Zijn beats bij haar liedjes, loom laidback of een soulful dancehallritme, sloten aan. Nu vormt ze met hem en nog wat vrienden in Amsterdam een creatief vriendencollectief dat muziek maakt, over styling nadenkt en er video’s bij schiet.

In haar fantasie zingt Rimon al op Lowlands. Maar dat ze in januari debuteert op showcasefestival Noorderslag is al meer dan ze een jaar geleden durfde te dromen.

Correctie (3-1-2019): Eerder stond de verkeerde fotograaf vermeld in het fotobijschrift, de foto is niet van Merlijn Doomernik maar van Kwabena Appiah-nti.