Timothy van Poucke & Guido Dutilh: Ik denk wow als ik je zie

De ontmoeting in de kantine van het Haagse Lucent Danstheater is hartelijk – ze kennen elkaar nog van de opleiding. Guido Dutilh – witblonde haren in een kaarsrechte pony gekamd, lang lijf, neusring – omhelst zijn collega van Het Nationale Ballet: „Hoe is het? Ik dacht dat je geblesseerd was?”

Van Poucke wijst op zijn knie. Een ‘gewone’ overbelastingsblessure: „Het is niet zorgwekkend hoor, maar de laatste jaren heb ik eigenlijk geen periode gehad dat het even rustiger was.”

2018 was een goed jaar voor hen. Beiden wonnen een belangrijke dansprijs. Dutilh (1995) kreeg de Zwaan voor zijn intense optreden in Wir sagen uns Dunkles van Marco Goecke. Van Poucke (1997) won de Alexandra Radius Prijs, onder andere voor zijn hoofdrol – zijn eerste in een avondvullend ballet – in Don Quichot. Met zijn donkere bos krullen en fraaie sprong was hij de ideale cast voor de vrolijke losbol Basilio.

De vonk

„Op de kleuterschool vond ik meisjes die naar ballet gingen cool”, vertelt Dutilh. „Thuis werd wel naar klassieke muziek geluisterd, maar een grote culturele traditie? Niet echt.” Wel namen vader en moeder Dutilh, psychoanalyticus respectievelijk fysiotherapeut, hun kroost een enkele keer mee naar een balletvoorstelling. „Ik heb altijd alle support gekregen.” Grinnikend: „Maar ik heb niet zo’n familie als hij.”

„Toen ik vijf of zes was heb ik wel wat rondgehuppeld in een studio, maar daarna ben ik ook een tijdje gestopt”, vertelt Van Poucke, telg uit een gezin van beroepsmusici. Pas toen hij de dvd Bad van Michael Jackson kreeg van zijn oudere broer, pianist Nicolas van Poucke, werd hij definitief op het dansspoor gezet. „Ik imiteerde de hele dag alle moves en ging weer op amateurballetles. Na een jaar deed ik auditie bij de Nationale Balletacademie.” Pauze. „Overigens nadat ik was afgewezen bij het Koninklijk Conservatorium.”

Guido Dutilh en Alexander Anderson in Midnight Raga van Marco Goecke:

De academie

„Ik heb het lang uitgesteld, de academie, tot mijn vijftiende. Dat is oud”, vertelt Dutilh. „De horrorverhalen over afwijzing en prestatiedruk joegen mij angst aan. Uiteindelijk is het heel smooth gegaan. Ik was supergefocust, sloot me een beetje af. Bijna asociaal.”

Van Poucke wende snel op de Amsterdamse balletacademie: „Als je vanaf je tiende bent omringd door mensen die dezelfde passie delen, is de druk makkelijker te dragen. Ik heb niet het allerbeste danslichaam, maar écht nadelig voor mij waren de twee directiewissels die er tijdens mijn opleiding waren.”

„Dat maakt zoveel uit”, beaamt Dutilh meelevend. „De directeur beslist of je mag doorgaan, waarbij vaak subjectieve factoren meespelen. Jij had met drie verschillende visies te maken. Wat dat betreft heb ik geluk gehad, met één directeur die in mij geloofde.”

Van Poucke, luchtig: „Eén jaar ben ik bijna uit de opleiding gegooid. Gelukkig stonden er docenten achter me, want anders…”

De ander

„Nu ik erover nadenk,” mijmert Dutilh, „heb ik je nooit live op het toneel zien dansen. O ja, toch, in Visions Fugitives van Hans van Manen. Prachtig.”

Van Poucke: „Toen had ik griep.”

Dutilh: „Nou, ik vond het goed. Toen we op de academie samen in de les stonden, was jij nog heel klein. Nu ben je echt een man, en je bent als persoon ook veranderd. Ik bewonder hoe belachelijk hard je hebt gewerkt. Als ik je op YouTube in Don Quichot zie, denk ik wow! Wat een doorzettingsvermogen.”

„Jij past heel goed bij NDT”, vindt Van Poucke. Ook hij kent het werk van zijn voormalige studiegenoot hoofdzakelijk van filmpjes. „Ik vind jouw enorm intense persoonlijkheid op het toneel indrukwekkend. Je houdt niets achter, gooit alles eruit. Misschien dat anderen dat ook kunnen, maar je moet het wel zuiver kunnen houden, technisch exact. Jij hebt dat allebei.”

Dutilh, met overdreven aaigebaar: „Lief van je.” Van Poucke, ironisch: „Het lijkt wel couples therapy.”

Timothy van Poucke in Don Quichot:

De stijl

Van Poucke: „Ik zou ook wel eens willen ervaren hoe het is om met iemand als Marco Goecke te werken. Toen ik jou voor het eerst in zijn werk zag – zo vet, dat grillige, die gekte, die intensiteit.”

„Ik zou níéts kunnen van wat jij doet”, reageert Dutilh beslist. „Ik hecht super veel waarde aan ballet, vind het mooi om te zien, maar het is goed dat ik niet bij HNB zit. Er zijn andere dingen die ik nu wil uitdiepen. In de les concentreer ik me op andere dingen – lichaamstextuur of dynamiek bijvoorbeeld – dan je bij een klassiek gezelschap zou doen. ”

Van Poucke: „Maar je hebt die balletervaring wel in je, je weet hoe het smaakt. Voor mij is de uitdaging mijn toneelpersoonlijkheid verder te ontwikkelen. Als je de techniek beheerst, kan dat in een klassiek ballet net zo goed als in een hedendaags werk. In een avondvullend ballet komt daar de verantwoordelijkheid bij om het verhaal over te brengen. Maar onvermijdelijk probeer je iets van je persoonlijkheid in te brengen. Anders wordt het leeg.”

„Mee eens”, haakt Dutilh in. „Je zoekt naar de essentie van wat de choreograaf wil, zo eerlijk mogelijk. Misschien is het wel makkelijker persoonlijk te worden als je met de choreograaf in de studio werkt. Maar soms zie je iemand in een overbekend, zelfs oubollig ballet en val je nog van je stoel door de originele manier waarop hij of zij die rol invult. Dat is het mooie van het vak.”

De toekomst

„Wat ik zou willen? Langere creatieprocessen”, aldus een stellige Dutilh. „Dieper graven, nieuwe dingen ervaren.” „En reizen”, vult Van Poucke aan. „Jullie reizen best veel. Dat wil ik ook wel, verder ben ik blij met waar ik ben en wil ik hier zo ver komen als ik kan. Plus wat gasteren bij andere grote gezelschappen.”

Dutilh lacht: „Even de kassa laten rinkelen, galaatje hier, galaatje daar.”

Aan een uitspraak over waar ze over vijf jaar zijn, wagen ze zich niet. Van Poucke: „Ik zie mezelf niet verveeld raken bij Het Nationale Ballet.” Dutilh: „Over vijf jaar? Dat wil ik nu nog helemaal niet weten!”

Guido Dutilh danst dit jaar o.a. in een nieuw werk van Imre en Marne van Opstal tijdens het programma Second Nature (21 maart t/m 16 april). Timothy van Poucke is momenteel geblesseerd.