Voor Edie is er meer dan zorgen en koken

Er moeten beslist meer films over koppige oude dames worden gemaakt. Of koppig – eerder vastberaden. Zeker als ze van de generatie zijn voor wie een heel leven lang van zorgen en koken hun enige bestemming leek, zoals de 83-jarige Edie, hoofdpersoon van de gelijknamige film. Edie krijgt van de filmmakers de kans om na de dood van haar echtgenoot haar droom waar te maken: de Schotse berg Suilven te beklimmen. Met een jonge gids die deels de rol van invalkleinkind op zich neemt, deels een vleesgeworden flashback is van de man die Edie natuurlijk had moeten trouwen. Maar ja, het leven.

Edie is sentimenteel en voorspelbaar. Dat komt omdat Edie alleen maar een simpele missie hoeft te volbrengen. De film heeft geen grotere verrassingen voor haar in petto dan dat ze bier leert drinken en whisky en dat haar reis, zoals alle reizen niet om het einddoel draait, maar om de spirituele ervaring van het onderweg zijn. We moeten natuurlijk wel een beetje geduld met Edie hebben. Ze heeft in haar leven vele feministische golven gemist. Behalve dat theateractrice Sheila Hancock met mooi stil spel veel afdwingt, dat de landschappen majestueus zijn en de muziek elk uitzicht dichtsmeert, reikt de film verder weinig gedachten aan voor onderweg.