Empathisch portret over Deense plattelanders en Thaise vrouwen

Een kwart eeuw geleden woonden rond het gehucht Thy louter Denen, nu ook 926 Thaise vrouwen. Dat begon met Sommai, die als prostituee in het Thaise Pattaya Niels trof, een gescheiden man op seksvakantie. Daarna koppelden Sommai en Niels honderden eenzame plattelanders aan Thaise vrouwen.

Ook Nederland kent zulke Thaise enclaves, rond Het Bildt in Friesland bijvoorbeeld. Niemand volgde die stille migratie zo langdurig, empathisch en vrij van moralisme als de Deense cineast Janus Metz (Armadillo, Borg/McEnroe) en zijn echtgenote, de antropoloog Sine Plambech. In 2014 keerden ze terug bij de koppels die ze eerder portretteerden in 2007 en 2008.

We zien onsentimentele, ijverige Thaise dames wennen aan stugge, soms veel oudere boeren en arbeiders. Hun alternatief: armoede of sekswerk. In Denemarken klitten ze in het weekend samen terwijl hun kerels in de voorkamer bier drinken. Schattig is de hofmakerij van Kae en de verlegen loebas Kjeld („Ik heb vast werk in een plasticfabriek en een auto”). Na instructies van Sommai – „zeg goedemorgen en kus hem op de mond” – trekt Kae met haar woordenboek in. Dat loopt goed af, net als tussen John en de energieke, vrolijke Mong.

Soms loopt het ook spaak, zoals bij Frank en Basit, die wegkwijnen in isolement en wantrouwen. En heimwee zet zelfs na een kwart eeuw het huwelijk van petemoei Sommai onder druk. Het is bepaald geen ouderwetse romantiek, maar in Heartbound zie je de mondiale ruilhandel bloeien waarmee Michel Houellebecq in 2001 nog provoceerde in zijn roman Platform: materieel surplus van het Westen tegen emotioneel surplus van het Oosten. Dat lijkt grosse modo welvarende Thaise én Deense dorpen op te leveren, plus mensen met meer eigenwaarde, meer vrienden en een bredere culturele horizon. Weinig mis mee.