Sinds tien jaar ontwaart men tussen de vele kerktorens in het gereformeerde Bunschoten-Spakenburg ook weer de wieken van een molen: De Hoop. Het is de opvolger van een gelijknamige molen waarvan in 1967 de romp afbrak. De nieuwe molen functioneert. Een nieuwe opvolger met aloude principes. Buiten staat op een krijtbord: „Molen geopend, meel haal je op de molen.” Binnen werkt vrijwilliger Everdien Veldhuizen (69). De ChristenUnie doet het goed vindt ze. Maar ze begrijpt ook dat met regeren offers moeten worden gebracht. Het kinderpardon is volgens haar een goed voorbeeld. „Dat was lastig. Nog steeds.” Veldhuizen was recent op de open dag van de partij. Daar zag ze ook Gert-Jan Segers. „Hij is super. Ik vind hem echt goed.” Waarom? „Zijn eerlijkheid en openheid. Hij durft het aan te geven als hij machteloos is, zoals met dat kinderpardon.”
In het centrum lopen opmerkelijk weinig mensen die willen zeggen of ze ChristenUnie stemmen. En waar herkent men een ChristenUnie-stemmer eigenlijk aan? Een voorbijganger („neeee, geen ChristenUnie”) tipt een cadeauwinkel. „Die is hartstikke christelijk.” Binnen, achter de kassa van Luv („Liefde voor lezen, leven en elkaar”) staat Henny Hofsink (50). Segers is hier vorig jaar nog geweest, vertelt ze. Hij kwam zijn boek signeren. „Ik vond hem heel betrouwbaar overkomen. Als er vragen gesteld worden, is hij to the point. Geen rookgordijnen.” Ook zij noemt het kinderpardon. De kwestie van de Armeense kinderen Lili en Howick greep haar aan. Had de ChristenUnie daar dwingender moeten zijn? „Zo werkt het in de politiek nou eenmaal. Vechten tegen de bierkaai.” Weer die vraag: waar herkent men hier ChristenUnie-stemmers aan? Klederdracht, denkt Hofsink.
Iets verderop laadt een dame in klederdracht buiten de supermarkt haar boodschappen in haar fietstas. Ja, ze stemt ChristenUnie. Maar: „Nee kind, ik volg het allemaal niet op de voet. Aan mij heb je niks.”
Aan de andere kant van het plein zitten drie vrienden op een bankje. Aral Dijksman (77), Gerard („nee, geen achternaam” 76) en Kees van Winkelen (71) zijn aan het slot van hun wekelijks ritueel: eerst een kwartiertje baantjes zwemmen en daarna een broodje eten. Twee van de drie stemmen ChristenUnie, Gerard stemt CDA. Kees stemt CU om het christelijke karakter. Waarom dan niet de SGP of het CDA? De drie zijn het er al snel over eens: „De SGP is de zware versie, het CDA de light-versie en de ChristenUnie zit daar middenin.” Over Segers zijn ze unaniem enthousiast. Kijken ze terug op een politiek goed jaar? Aral: „Nee. Waardeloos kabinet. Inclusief de ChristenUnie. Ze zijn van hun principes gevallen wat betreft het kinderpardon. Daar hadden ze scherper op moeten zijn.” Maar even later, toch dat begrip dat meer klinkt in Bunschoten: „Ze moeten nou eenmaal water bij de wijn doen.”