Iemand een bord wormenpap?

Jaha, insecten eten heeft de toekomst. Dat spaart het milieu, je hoeft geen kippen/varkens/koeien te slachten en heus, ze zijn best lekker. Nu vinden we het nog een beetje gek, maar straks eten we ze allemaal. Dat is het verhaal dat we al jaren over insecten eten horen. Maar de revolutie is nog niet helemaal van de grond gekomen. Het gebeurt nou nooit dat je bij iemand gaat eten en dat er dan onaangekondigd meelwormen of sprinkhanen op het menu staan.

Toch is er wel beweging. Allerhande bedrijfjes zitten in de insecten. Die hebben bijna allemaal hippe Engelse namen (waarbij ze liever bugs dan insects gebruiken). En verschillende Nederlanders kweken ze, zoals de Brabantse voormalig nertsenhouder waar NRC onlangs ging kijken.

Inmiddels is er een heel insectenassortiment te koop. Buffalowormburgers, krekel-energierepen, zijdewormcrackers of gevriesdroogde meelwormen: het is er allemaal.

Een deel is voor culinaire avonturiers. Die meelwormen bijvoorbeeld, die kun je volgens de fabrikant lekker door de risotto doen. Als je durft.

Maar vaker zijn insecten een beetje weggestopt. Zo kreeg ik laatst op een voedselbeurs een minipizza met een bodem gemaakt met insectenmeel. Dat zag er wat grauw uit, maar verder merkte je er weinig van.

Lees ook: Wat als we stoppen met vlees eten?

Er mogen heel wat insecten op de markt zijn, erg makkelijk verkrijgbaar in gewone winkels zijn ze nog niet. Supermarkten experimenteren wel, maar veel producten verdwijnen na een tijdje stilletjes weer uit de schappen. Wie weet nog dat Jumbo ooit meelwormbitterballen verkocht?

Sinds deze maand is er een nieuw merk dat het in de supermarkt gaat proberen: Goodlife. Ik kocht hun Breakfast Bugs protein porridge. Dat is pap, Brinta-achtig, maar dan met gemalen buffalowormen. Goodlife heeft ook havermout en tussendoortjes. Ook hier geldt: insecten verkoop je blijkbaar in het Engels. De protein porridge is ook nog eens quick and easy, high fiber, en high vitamine B1.

Het smaakt naar Brinta, behalve dat je steeds denkt: proef ik nu een worm?

Allemaal hartstikke healthy, dus. De pap zit ook in zo’n zak waar hippe eiwitshakes in verpakt worden, of van die maaltijdvervangers die start-up-jongens eten. Ook andere moderne insectenproducten leunen op dat gezonde sportschoolsfeertje. Terwijl die bitterballen van een paar jaar geleden meer de natuurvoedingswinkel-uitstraling hebben.

Maar hoe smaakt het? Nadeel is dat je pap ’s ochtends eet. Geen makkelijk moment om eetangsten te bedwingen. Verder smaakt het naar Brinta, behalve dat je steeds denkt: proef ik nu een worm?

De insectenpap bevat meer eiwitten (proteïnen) dan gewone Brinta. Maar een gebrek aan eiwitten heeft bijna niemand – we eten vaak juist meer dan we nodig hebben – en bovendien zit er ook eiwit in de volkorengranen in de pap. De wormen hebben daarom geen directe meerwaarde, oordeelt het Voedingscentrum desgevraagd.

Insecten hebben pas écht nut – op gebied van milieu of dierenwelzijn – als we er een flink stuk vlees voor laten staan. Maar misschien helpt die pap ons wel aan het idee wennen.