Opinie

Een kwestie van racisme?

Frits Abrahams

Een zwarte man wil een appartementengebouw in de Amerikaanse stad St. Louis binnengaan. Op hetzelfde moment verlaat een blonde vrouw met een hondje aan de lijn het gebouw. Er ontstaat een uiterst ongemakkelijke situatie tussen deze twintigers.

„Wilt u opzij gaan?” vraagt de man. „Dat kan ik doen als u hier woont”, zegt de vrouw. „Ik hoef geen vragen te beantwoorden”, zegt de man. Hij begint haar te filmen met zijn mobieltje. „U blokkeert mij”, zegt hij. „Het is mijn gebouw”, zegt zij. „Het is ook mijn gebouw, ga opzij”, zegt hij. „Wat is uw naam?” vraagt zij. „Ik hoef u geen informatie te geven, gaat u opzij, raak me niet aan”, zegt hij. „Ik raak u niet aan, ik laat mijn hond uit, u heeft geen toegangspasje, als u dat had…”, zegt zij. „U bent niet de veiligheidsmanager”, zegt hij.

Vervolgens stapt hij naar binnen en loopt naar de lift, terwijl zij „Nee! Nee!” roept. Ze voegt eraan toe: „U kunt me filmen, ik wil niet onbeleefd zijn, maar u dringt hier binnen.” Ze loopt ook zelf naar de lift, stapt erin en zegt: „Als u hier woont, wil ik u ontmoeten, want dan bent u mijn buurman.” Even later lopen ze op een gang en zegt hij: „Ik wil naar mijn huis.”

Een half uur nadat hij zijn woning was binnengegaan, kreeg hij bezoek van de politie, gealarmeerd door de vrouw. Hij vertelde dat hij huurder was en dat hij de vrouw zijn toegangspasje had laten zien – maar uit het filmpje blijkt dat hij dit bij de ingang weigert.

De onaangename woordenwisseling kreeg voor de vrouw (Hilary Brooke Mueller) een nog onaangenamer vervolg, nadat de man (D’Arreion Toles) het filmpje op Facebook had gezet. Haar werkgever, het vastgoedbedrijf Tribeca-STL (geen eigenaar van het gebouw), ontsloeg haar omdat men niet geassocieerd wilde worden met racisme of raciale profilering. Volgens The New York Times circuleren er meer van dergelijke filmpjes met confrontaties tussen witte en zwarte bewoners in flatgebouwen.

Ik las eerst het nieuwsbericht en zag daarna het filmpje. Merkwaardig – bij het lezen leek het me een voorbeeld van onversneden racisme, maar door het filmpje kreeg ik meer begrip voor de vrouw. Ik herkende de situatie waarin ze zich bevond; dat zal voor meer flatbewoners gelden. Ik had zoiets nog onlangs zelf meegemaakt.

In mijn gebouw zijn op de bovenste etage drie studentes komen te wonen; het appartement is gekocht door de vader van één van hen. Deze vrouwen hebben zich nooit aan de bewoners van de andere drie woningen voorgesteld. Sommige studentes zijn alweer vertrokken en door andere vervangen. Het wordt daardoor steeds onduidelijker wie er woont. Onlangs wurmde zich een vrouw zonder te groeten langs mij heen het gebouw in. Opeens kwam de conciërge in mij boven – een nooit vermoed talent. „Woont u hier?” vroeg ik. Ze knikte. Ik gaf haar een hand en stelde me voor. Ook zij noemde haar naam. Daarna vervolgde ze snel haar weg, al kreeg ik gelukkig nog wel een ‘fijne dag’ toe gemompeld.

Was mijn reactie zoveel anders dan die van de witte vrouw in St. Louis? Je mag je toch wel ongerust tonen wanneer een onbekende zwijgend je gebouw binnengaat als jij toevallig de deur hebt geopend om weg te gaan?

Misschien moeten ze het ontslag van Hilary Brooke Mueller maar weer intrekken.