Preppen

Het wordt aangeraden een noodpakket in huis te hebben. Ik las het op het internet. Het werd weinig sensationeel gebracht. Meer als iets handigs. Voor als de bom valt. Ik wilde al veel langer een noodpakket en een vluchttas, echt al heel lang, voordat het noodzakelijk leek zeg maar, maar ik was bang dat ik dan een prepper zou worden. Dat ik op verjaardagen ongevraagd taarten zou aansnijden met een uit mijn beha opgediept mes waar ik dan links en rechts ook kurken mee uit flessen tover en er zelfgenoegzaam bij vermeld dat het ding ook flexibel genoeg is om mee uit te benen en sterk genoeg om te onthoofden, maar dat het slachtoffer dan wel al dood moet zijn. De preppers die ik ken, en dat zijn er niet veel, zijn stiekeme preppers. Nou, eigenlijk ken ik er persoonlijk maar één (van wie ik wéét dat het een stiekeme prepper is, dus hoe stiekem ben je dan?) en dat is iemand die ook angst voor magnetrons heeft. Ik was bang dat ik het in me heb om een zendende prepper te zijn, te worden. Dat ik in preppen op zou gaan.

Een beetje zoals met mijn tapcursus (voor de eerste les had ik al drie paar tapschoenen en na de derde moest ik concluderen dat de gemiddelde bejaarde me met een gerimpeld krom vingertje in de neus van het toneel danst), de naaimachine (klinknagels, vlieseline, vele meters stof en alle soorten band had ik verzameld, want naaien was gezellig, maar na vloekend een knikkerzak met de voering binnenstebuiten in elkaar gezet te hebben smeet ik het ding met alle spullen in het verdomhoekje naast de verjaardagsslingers – en de knikkers) en het duo yogamat en meditatiekussen (die de kat heeft omgedoopt tot krabpaal en podium ter overpeinzing van snode moordplannen) zou ik me qua noodvoorzieningen waarschijnlijk gek preppen tot ik er verveeld mee was en de verzameling naast de kerstspullen in de gang genegeerd zou worden. En dat zou dan geen enkel probleem zijn! Dat is het hele idee. Dat het ergens stof ligt te verzamelen, voor je weet niet.

De voor- en nadelen van de inklapbare machete werden besproken

Ik mocht van mezelf dus wel een rondgang doen op internet maar zou het houden bij het hoogstnodige dat vanuit overheidswege wordt aangeraden. Toch leek een self inflating raft me al snel geen overbodige luxe en voor ik er erg in had zat ik in discussiegroepen waar liefdevol jeugdherinneringen aan Rambo werden opgehaald, de voor- en nadelen van de inklapbare machete werden besproken en ene Dutchprepper de kruisboog en luchtdrukwapens verzamelende gemeenschap eraan herinnerde dat je met de remkabel van een fiets ook gewoon mensen kunt wurgen. Die burgeroorlog kan eigenlijk niet snel genoeg beginnen.

Toch maar even kijken bij de prefab noodpakketten dan. Maar wat denk je dat er op het menu staat als je op je raft door een winkelstraat drijft? Als je je verborgen houdt in je zelfgebouwde boomhut? Kip kerrie met ananas! Beef Stroganoff met champignonroomsaus! Het enige vegetarische gerecht dat ik kon vinden was Survivor Pasta met kaas-kruidensaus! Maak me dan maar gewoon dood. Nee hoor, ik hou het bij een rugzak met wijn in blik en zakken chips. En die raft misschien dan.