De Paraguayaanse regisseur Marcelo Martinessi vertelde afgelopen zomer in Amsterdam dat hij alles van de Franse schrijver Jean Genet heeft verslonden. Dus De meiden (1947) kent hij ook. Toch was de sadomasochistische driehoeksverhouding tussen de vrouwelijke hoofdpersonen uit dat toneelstuk niet een directe inspiratiebron voor Las herederas. Het gaat er een tikkeltje minder wreed aan toe in zijn debuutfilm, die in Berlijn met diverse prijzen werd bekroond (onder andere voor actrice Ana Brun, die de verarmde Chela speelt). Maar onder de oppervlakte zijn de ingesleten verhoudingen tussen de rijke Chela en haar levenspartner Chiquita even meedogenloos.

Als hun schulden zo hoog oplopen dat Chiquita een gevangenisstraf wacht, moet Chela voor het eerst in haar leven zelf zien te overleven. Martinessi portretteert Chela’s verlate coming of age met veel humor en mededogen. Terwijl de dominante Chiquita het in de gevangenis best naar haar zin heeft, ontmoet Chela noodgedwongen een scala aan vrouwen uit alle sociale klassen en van alle leeftijden.

Lees ook een interview met de regisseur van ‘Las Herederas’: ‘Soms vragen ze of dit mijn wraak op de elite is’

Dat levert soms satirische, soms melancholische miniaturen op: de subtiele chantage van een buurvrouw die Chela als chauffeur engageert, roddelende kaartspeelsters, zelfs een kleine romance die lijkt op te laaien tussen Chela en een jongere vrouw.

Maar het microniveau van al die levens weerkaatst steeds in de gebroken spiegel van macht en corruptie, van klasse en ritueel, op een manier die aan Genet doet denken. Deze vrouwen spelen rollen om zich staande te houden in de heteroseksuele en patriarchale Paraguayaanse maatschappij.