‘Instagram is je visitekaartje anno 2018’

‘Mijn guilty pleasures zijn schandalig”, vertelt Kimberley Vrij (31). „Ik volgde Jersey Shore, Temptation Island, Ex on the beach, en ook de Oh Oh Cherso spin-off over het leven van realityster Barbie.” „Ik houd van verhaallijnen over echte levens. De hoofdpersonen maken menselijke dingen mee, verslavingen, ziekte, scheidingen, en laten dat aan de hele wereld zien.’’ Ook het Amerikaanse Keeping up with the Kardashians staat op het lijstje van Vrij. „Hoewel het gescript is, gaat het veel over ongepolijste gebeurtenissen. Daarin is reality-tv eigenlijk een tegenhanger van de perfecte plaatjes op sociale media.”

Vrij brengt haar dagen grotendeels door op online kanalen. Ze werkt als social media manager bij reclamebureau Iris Amsterdam, voor verschillende grote merken. „Door mijn werk ben ik zelf minder gaan delen. Ik realiseerde me dat je berichten daadwerkelijk worden gelezen, ook door betrokkenen zoals makers. Omdat ik voor mijn werk de reacties op Facebookpagina’s van bepaalde merken bijhoud, zie ik hoeveel negativiteit mensen spuien. Zo wil ik zelf niet zijn.”

Als ze wél iets deelt, zijn het foto’s via Instagram: veel beeld, weinig tekst. „Instagram is een beetje je visitekaartje anno 2018. Als mensen elkaar googelen zien ze dat als eerst.’’ Ze volgt er allerlei influencers, zoals de Nederlandse Negin Mirsalehi, die gestylede foto’s deelt van reizen, eten en kleding. „Ik weet dat ze niet de hele dag lavendelkoffie drinkt, maar ik kijk graag naar de prachtige plaatjes.” Dat klinkt misschien oppervlakkig, maar kan heel goed naast andersoortige interesses bestaan, vindt Vrij.

Zoals lezen, dat doet ze het liefst van papier. „Een e-reader lijkt teveel op een iPhone-scherm. In een echt boek kan ik me beter verliezen.” De Perzisch-Nederlandse Kader Abdolah schrijft zo „beeldend” dat Vrij meerdere lezingen bezocht. „Na het lezen van Het huis van de moskee had ik het gevoel dat ik veel beter begreep wat er de afgelopen veertig jaar is gebeurd in de wereld.” Ze studeerde Arabisch. „Ik voelde dat daar iets te gebeuren stond.” De Arabische Lente die zo anders uitpakte, greep haar aan. „Door de vele berichten en noodkreten via sociale in plaats van reguliere media voelde het dichtbij. Het trof veel jonge mensen, zoals ik.”

In discussies over diversiteit wil Vrij zich nog wel eens mengen. „Ik merk dat je daadwerkelijk iets kunt veranderen.” In de begindagen van de Arabische Lente zag ze steeds dezelfde Arabist voorbijkomen bij de NOS. „Ik stuurde een bericht naar de redactie en daarna kwam er vaker een andere expert op het Journaal. Misschien heeft mijn berichtje daar wel aan bijgedragen.”

Ze is positief over de representatie van andere culturen binnen de Nederlandse media. „Het is goed dat er ook rappers meedoen aan Expeditie Robinson.” Maar ze ziet ook dat de huidige generatie jongeren opgroeit in een wereld met harde (online) discussies. Zelf kreeg Vrij op haar zestiende door dat mensen haar vanwege haar achtergrond soms anders beoordelen. „Ik werd om die reden afgewezen bij een uitzendbureau. Mijn ouders hebben dat minder ervaren. Kijk naar het debat over Zwarte piet: mensen staan lijnrecht tegenover elkaar vanwege iets dat in mijn ogen een gewoon gespreksonderwerp zou moeten zijn.”