Het woord ‘lost’ komt opvallend vaak terug in de teksten van Novastar, zowel in zijn oude nummers als op zijn nieuwe album In The Cold Light of Monday dat vrijdag verschijnt. Joost Zweegers (1971), de singer-songwriter die achter de naam schuilgaat, lacht verbaasd als hij dit hoort: „Ik ben wel een beetje verloren inderdaad. Maar het is ook heel lekker om wat ‘lost’ te zijn.”
Zweegers werd geboren in Sittard „in hetzelfde ziekenhuis als Toon Hermans”, maar groeide op in Belgisch-Limburg. De afgelopen twintig jaar woonde hij in Antwerpen. De Nederbelg is vooral bekend van zijn heldere stem en melancholische, tijdloze popsongs; singles als ‘Wrong’ en ‘The Best is Yet To Come’ stammen uit 2000, maar worden nog frequent gedraaid op de Belgische radio. In de afgelopen twee decennia bracht Novastar slechts vier albums uit, toch is hij een geregeld terugkerend gezicht op festivals als Pinkpop en Werchter, en in concertzalen door zijn brede fanbase en goede livereputatie.
Zijn nieuwe album klinkt ingetogen, met nummers die letterlijk zouden passen bij een meanderende wandeling op een herfstige maandagochtend. Zweegers schreef ze naar eigen zeggen met een vrolijk gemoed. „Ik heb de voorbije jaren een paar jongensdromen kunnen waarmaken, zoals werken in Engeland met een producer als John Leckie [die ook albums van Muse en Radiohead produceerde, red.].” Tegenwoordig zit er „gezonde emotionaliteit” in zijn nummers vertelt Zweegers. „Je kunt je verliezen in zelfbeklag en te veel melancholie, maar ik vind dat ik nu de juiste balans heb gevonden.”
Verbrijzeld
Hij kon vroeger weleens te getormenteerd zijn, vindt hij zelf. „Ik heb veertien jaar geleden een zwaar ongeluk gehad, ik viel van een podium waardoor mijn voet werd verbrijzeld. Ik ben iemand die heel weinig achterom kijkt en heb dus jarenlang weggestopt dat ik door dat ongeluk nooit meer helemaal de oude zal zijn. Er zijn nu nog steeds dagen dat ik niet goed kan lopen.” Tijdens het maken van zijn vorige plaat merkte Zweegers dat hij snel van de kaart was bij een kleine tegenslag. Zweegers: „Dat kwam doordat ik eigenlijk altijd iets anders negatief met me meedroeg.”
Dat ongeluk heeft Zweegers nu verwerkt. Hij let er nu op dat hij niet te lang vasthoudt aan dingen die nergens heen gaan, zoals hij vroeger wel deed, vertelt de zanger. Zo zou Leckie ook dit nieuwe album produceren, maar de Brit werd ernstig ziek vlak voor de opnames begonnen. „Dat was een klap, we zouden opnemen in de Londense Abbey Road Studios. Hoewel ik het enorm jammer vond, heb ik onmiddellijk beslist om opnieuw te beginnen met een ander team, om te voorkomen dat ik in een diep dal zou vallen.” Een week na het bericht over Leckie zat Zweegers in Brighton met twee nieuwe producers. „Het duurde uiteindelijk vier jaar om dit album te maken, maar op zich is dit het snelste opnameproces dat ik ooit heb meegemaakt.”
Nostalgische stemkleur
Helemaal melancholievrij zullen zijn nummers nooit worden vertelt hij, dat komt door zijn nostalgische stemkleur. „En doordat ik een einzelgänger blijf, ook al heb ik een vrouw en drie jonge kinderen.” Neuriënd doet Zweegers voor hoe hij vaak tien uur lang achter zijn piano in zijn Antwerpse kelder zit te experimenteren, tot er plots een nummer uitrolt waar hij zielsgelukkig van wordt. „Ik verlies mezelf steeds extremer in muziek.” Dat hij eindeloos aan zijn nummers sleutelt is volgens hem ook de redenen dat hij de muziek die hij op zijn zeventiende schreef, zoals ‘Wrong’, nog steeds met plezier speelt: „Ik ben voor ieder nummer tot het bot gegaan.”
Maakt hij bewust tijdloze nummers, waarin de actualiteit geen expliciete rol speelt? Zweegers: „Ik heb weleens geprobeerd om statements te maken in mijn muziek, maar die nummers blijven vervolgens wijselijk in de kast liggen. Ik merk dat ik toch liever dat ene romantische liedje speel dat ik een avond eerder heb geschreven. Ik ben zeker niet meningloos, maar met mijn melodieën en stem wordt het verkondigen van meningen ook heel snel pathetisch.”
De nood om zijn politieke visie te delen met luisteraars via interviews of sociale media voelt hij duidelijk niet; hij heeft voldoende media-ervaring opgebouwd om te weten hoe snel uitspraken over bijvoorbeeld het beleid in België uit hun context worden getrokken. Ook zijn teksten zijn vaak vrij abstract en vaag. Zweegers: „Bewust: ze zijn altijd met een specifieke interpretatie geschreven, maar ik vind dat je geen uitleg moet geven omdat je dan de fantasie weghaalt. Toen ik in mijn beginjaren als straatmuzikant werkte en liedjes van bijvoorbeeld Bono zong, had ik altijd een verhaal verzonnen bij zijn nummers. Als ik vervolgens ging lezen wat hij echt zong was dat vaak een teleurstelling, bleek het veel platter te zijn.” Zo trouwen er mensen op zijn hit ‘The Best is Yet to Come’ „terwijl ik het schreef met liefdesverdriet.”