‘Ik zag dit schilderij van Ans Markus en dacht meteen: dat moet ik hebben, wat het ook kost’

Waarom heeft u dit kunstwerk gekocht? Deze week: een schilderij

Olieverf op doek, 115 x 64 cm.
Olieverf op doek, 115 x 64 cm. Schilderij van Ans Markus

‘Bijna dertig jaar geleden kreeg ik een uitnodiging voor een tentoonstelling en op de voorkant daarvan stond dit schilderij. Ik dacht meteen: dat moet ik hebben, wat het ook kost. Ik ben psycholoog en psychotherapeut. Eerst werkte ik bij een instelling, maar in die tijd was ik al een paar jaar voor mezelf bezig. Dus kon ik het schilderij ophangen in de werkkamer van mijn eigen praktijk.

„Het doek gaat zowel over selfdisclosure als over verhullen, dus het thema waar de kunstenares om bekendstaat. En in mijn werk gaat het daar ook over: verschillende soorten gevoelens, die er allemaal mogen zijn. Ik gebruik het soms ook. Dan vraag ik: wat denkt u dat er gebeurt? Of: wat zou de linkerpersoon bedoelen? Of ook nog, bij een volgend bezoek: wat ziet u nú in het schilderij? Dat kan zinvolle informatie opleveren.

„Mijn doel is altijd geweest: mensen weer wat blijer maken, het kind in hen naar voren laten komen. Dit doek is natuurlijk niet vrolijk, het straalt juist een soort somberheid uit. Dat je denkt: daar wil ik iets aan doen. En dat kan dan niet. Maar het schilderij geeft wel rust, je ziet het en je weet: ik mag me af en toe best een beetje depressief en leeg voelen, dat hoort er ook gewoon bij.

„Ans Markus weet dat ik dit doek heb, ze vraagt het wel eens te leen voor een tentoonstelling. Dat vind ik altijd moeilijk, het past in mijn werkkamer en veel cliënten vragen er ook naar. Die zijn er al net zo aan gehecht als ik. Het is het eerste wat je ziet als je de deur opendoet. Overigens heb ik aan de tegenoverliggende muur een abstract schilderij hangen, in vrolijke rode en oranje kleuren. Een soort tegenhanger is dat. Zo heb ik het ook bedoeld, toen ik dat tweede schilderij aanschafte. De schilderijen zijn ook ongeveer even groot.

„Binnenkort hou ik op met mijn praktijk, ik heb erover nagedacht of ik het werk dan mee wil nemen naar mijn privévertrekken. Maar dat weet ik nog niet. Het is in de loop van de tijd een fijn, vertrouwd en oprecht schilderij voor mij geworden, dus het verdient het wel.”