‘A Star is Born’ bezorgt een diep gevoel van melancholie

De vierde versie van het klassieke verhaal over de tumultueuze liefde tussen een opkomende en neergaande ster maakt onomstotelijk duidelijk dat Bradley Cooper kan zingen en Lady Gaga kan acteren. Het regiedebuut van acteur Cooper toont bovendien aan dat hij een prima regisseur is. Met de opening van A Star is Born geeft hij meteen zijn visitekaartje af.

Cooper speelt de charismatische countryrocker Jackson Maine. In de eerste scène zien we hem naar het podium lopen. De camera volgt hem in documentairestijl als hij door de coulissen loopt, wat pillen achterover slaat en het podium betreedt. Hij wordt van achteren gefilmd, wat een prachtig shot oplevert als hij opkomt en tegenover tienduizenden uitzinnige fans staat. De camera blijft op hem gericht als hij het opzwepende nummer ‘Black Eyes’ zingt. Na het optreden, waar hij alles geeft, loopt hij naar een auto met chauffeur, hoest wat en neemt een paar flinke slokken uit een fles whisky.

Het is een pakkend begin dat veel duidelijk maakt over zowel hoofdpersoon als film. Jackson Maine is verslaafd aan optreden en drank, twee dingen waar zijn gezondheid onder lijdt. Hij heeft tinnitus en als hij tegen zijn chauffeur praat, spreekt zijn door drank en drugs aangetaste stem boekdelen. De ‘rauwe’ documentairestijl die regisseur Cooper gebruikt, bekrachtigt de zelfdestructieve levensstijl van deze tikje verlopen muzikant. Een documentairestijl die naast realisme bovendien kans biedt op expressieve lichteffecten, met dank aan de al dan niet gekleurde volgspots die worden gebruikt bij concerten. Er zitten prachtige kleureffecten in de film, zoals een rood belichte Lady Gaga die de chanson ‘La Vie en Rose’ zingt in een travestietenbar. Die belichting is zowel realistisch, zij treedt immers op, als expressionistisch: de rode close-up van Lady Gaga markeert ook het moment waarop de benevelde Jackson Maine halsoverkop verliefd op haar wordt, niet in het minst omdat zij over een prachtige stem beschikt.

A Star is Born laat de stormachtige verhouding zien tussen de gevierde Jackson en de onzekere Ally (Lady Gaga), een relatie die wordt weerspiegeld in de liedteksten. De songs zijn speciaal voor de film geschreven door onder anderen Lady Gaga en producer Mark Ronson, en Bradley Cooper met singer-songwriter Jason Isbell of Lukas Nelson – zoon van de fameuze countryzanger Willie Nelson. Het merendeel van die liedjes is uitstekend, zoals ‘Shallow’, het eerste, elektrificerende duet tussen Cooper en Gaga, en het emotionerende slotlied ‘I’ll Never Love Again’. Op instigatie van Lady Gaga werden de songs live opgenomen, wat de prestatie van Bradley Cooper als zanger/gitarist des te indrukwekkender maakt. Ook wordt zo voorkomen dat door playbacken de illusie wordt doorbroken dat dit niet het echte leven is maar ‘slechts’ film. Die illusie van echtheid wordt nog eens versterkt doordat Cooper op festivals als Glastonbury mocht filmen. Als Jackson Maine tegenover tienduizenden fans staat, is dat dus geen trucage.

Lees ook: Vier keer ‘A Star is Born’: de man staat nu in de schaduw van Lady Gaga

In de vierde versie van A Star is Born ligt de nadruk op authenticiteit, zowel in setting als thema. Jackson Maine moet meewarig toezien hoe zijn ontdekking en grote liefde Ally in de greep raakt van een gelikte manager die haar imago rücksichtslos aanpast: Ally krijgt rood haar en moet slappe popliedjes zingen die bovendien vergezeld gaan van tv-optredens met strak gechoreografeerde dansers. Op haar beurt moet Ally toezien hoe Jackson ondanks mooie beloftes toch niet van de drank en drugs kan afblijven. Met als dieptepunt zijn verschijnen op het podium bij de uitreiking van een Grammy-award aan haar, een sterke scène.

Door alle scherpe stijlkeuzes van Cooper is het ingebakken melodrama van A Star is Born in deze versie niet kitscherig maar juist extra indringend. Het zorgt voor een diep gevoel van melancholie.