Alles kolkt in Toen Kaselaars psychedelische kosmos

Stel nou eens dat de schepping anders was verlopen. Dat God de wereld niet had geschapen in zes dagen, maar tijdens een avondje goed doorzakken. Hoe had het universum er dan uitgezien?

Het antwoord is te zien in een retrospectief van Koen Taselaar in het Rotterdamse Roodkapje. Ruim vijftig werken, vooral tekeningen, tonen een gigantische oersoepachtige toestand, waar alles ter aarde en daarbuiten rondkolkt in een psychedelische kosmos met lavastromen en rondvliegende sterren, meer Ziggy Stardust dan Nasa. Daaronder op aarde lopen dino’s, vliegen tofublokjes en staan bierblikjes te buikdansen tussen zwart-gele vibratielijnen waar geen einde aan komt.

Toen Kaselaar heet deze terugblik op tien jaar tekeningen en enkele beelden en schilderijen die tegen posterbehangwanden staan opgesteld. Al die visioenen hebben een gemene deler: het zijn patronen, herhalende motieven. In harde lijnen en op-art-effecten schetst Taselaar posterachtige ontwerpen zoals zijn serie Imaginary Bandnames: Naughty Hikers en Bibimbob and the Hot Sauce – denkbeeldig, al staat voor 12 oktober een imaginair bandfestival aangekondigd.

Met al die coolness en posterlook is het een relativerende kunst – beetje doodelen, beetje street art, zoals je ook ziet op de kleurige betonmuren buiten in het ruwe broedplaatsgebied rond Roodkapje, verstopt tussen het Rotterdamse spoor en het Weena. Maar er zitten grenzen aan die relativering. In de tentoonstelling herken je ook een serieus pleidooi voor analoog onderzoek. Dat zie je aan het drukwerk, boekjes die er op een tafeltje liggen maar bepaald geen bijzaak zijn. Taselaar experimenteert met druktechnieken om beelden te maken die geen kopie zijn van iets anders, maar die alleen daar kunnen ontstaan, in inktsoorten die het exclusieve domein van de grafische technieken zijn.

Het papier is diep verzadigd van de overlappende kleurvlakken, de zwart-wit varianten lijken secuur gemaakte schetsboekjes zoals het anti-digitaal klinkende boekje These Modern Bugs 2.0. Daarin waarschuwen wiki-kevers en google-ongedierte als vleesgeworden internetgevaren. The world is digital but sometimes it’s analogue, zegt ook een vlammende tekening.

Analoog leven betekent hier tekenen en scheppen, dan gebeuren nieuwe dingen. In de tekening The Fur Croissants leunen twee rokende en ietwat behaarde croissants tegen een behangetje van sigaretten en slapende poesjes. Dit vind je in geen wiki-lemma terug. Evenmin in de schepping zoals we die kennen. Dit bestaat enkel in het universum van Toen Kaselaar.