Topmusici doen bij Splendor dingen die elders niet kunnen

Het collectief Splendor valt na vijf jaar niet meer weg te denken uit het Nederlandse muziekleven. Vijftig musici van divers pluimage beheren het voormalige badhuis aan de Nieuwe Uilenburgerstraat zelf en jagen er zonder tussenkomst van programmeurs (en zonder salaris) hun muzikale dromen na. Het is een clubhuis en een broeiplaats, waar genregrenzen niet bestaan en alles kan.

Het lustrumfeest pakte door de regen anders uit dan gepland. De botenparade van vrijdag, met varende concertjes langs de kades van het Uilenburgereiland, verhuisde naar de zalen van Splendor. Ook het openluchtconcert zaterdag, bedacht op het voormalige terrein van de Dienst Publieke Werken, regende binnenwaarts. De ambitie om het eiland een weekend lang „over te nemen”, zoals spreekstalmeester Mattijs van de Woerd het noemde, viel daardoor in het water. Het feest was er niet minder om.

Een van de Splendor-genoegens: je ziet er topmusici heel ontspannen dingen doen die nergens anders kunnen, omdat ze misschien niet zullen lukken, maar die juist daardoor zo boeiend zijn. Een frivool barokorkestje vertolkte stemmige muziek die Charpentier schreef voor Molières toneelstuk Le malade imaginaire. Er was absurdistisch theater dat Dolly Partons ‘I will always love you’ combineerde met overdadig rode bieten eten in travestie. Ties Mellema imponeerde op baritonsax met een solo van jazzlegende Eric Dolphy, die ‘een of andere gek’ ooit heeft getranscribeerd. En de band Jerboah bracht aanstekelijke cross-over met blokfluiten, elektrische gitaar, veel energie en een vleugje gekte.

Hoewel de meeste musici van het eerste uur er nog bij zijn, is er wel een zeker verloop. Voor de vrijgekomen plekken zijn onder meer zangeres Wende, de jonge celliste Ella van Poucke en fluitiste Emily Beynon van het Concertgebouworkest aangenomen.

Beynon opende de zaterdagavond met het Fluitkwartet van Mozart, waarbij tubaspeler Dave Kutz de cellopartij voor zijn rekening nam – typische Splendor-ingreep. Een all-star-groepje rond scheidend Splendor-hoornist Morris Kliphuis sloot evenzeer kenmerkend af met een spetterend Zappa-achtig eerbetoon aan ‘dat werkpaard van de muziek’, de grote drieklank. Ergens daartussen zorgde Diamanda Dramm voor een hoogtepunt met een deel uit de Violin Spaces die Garth Knox voor haar componeerde en waarmee ze dit najaar op tournee gaat: een Ierse folk-dans die mysterieus door een aura van flageoletten schemerde.