Vrij zijn is...meewerken aan een bloemencorso

De eerste zondag van september trok de pestdokter door Zundert. Dreigende muziek klonk door de hoofdstraat van het Brabantse dorp. Een bijna tien meter hoge figuur met een spitse kop en holle ogen werd gevolgd door een enorme wagen met daarop twee pestlijders. Even vergat het publiek dat hij geheel van dahlia’s was gemaakt en deinsde achteruit.

Niek Melisse (30) vertelt het vol trots. Samen met honderden vrijwilligers heeft hij bijna een jaar aan de wagen van buurtschap Klein Zundert gewerkt. Met nog negentien andere buurtschappen maken zij het Corso Zundert, het grootste bloemencorso ter wereld. Na zijn werk – Melisse is docent op een hogeschool – ging hij de afgelopen maanden vrijwel elke dag naar de tent waar de pestdokter in elkaar werd gezet. „Ook in de weekends en de vakanties waren er altijd twintig à dertig man bezig.”

Tot de jaarwisseling is het rustig en dan gaan ze aan de slag. Na een oproep kiest elk buurtschap in de winter een ontwerp voor een wagen. En dan is het vergunningen aanvragen, bouwtekeningen maken en knollen bestellen. Dat gaat al zo sinds 1936, toen het corso werd opgericht ter gelegenheid van de verjaardag van Koningin Wilhelmina.

Alleen de eerste zondag van de september zijn we concurrenten, bij grote optocht

Niek Melisse

In april is het tijd om de dahliaknollen te planten. Op een van de velden van de buurtschappen vind je dan ook de 63-jarige moeder van Melisse. „Het zit diep in de genen”. Zelf is hij voorzitter van buurtschap Klein Zundert, zijn vader (67) zit in de werkgroep financiën. Maar iedereen mag meedoen: „er komen ook mensen uit Roosendaal prikken.”

De sfeer tussen de buurtschappen is gemoedelijk. Gereedschappen worden uitgeleend, dahlia’s geruild: alleen samen kan het Zundertse spektakel verwezenlijkt worden. „Alleen de eerste zondag van de september zijn we concurrenten,” zegt Melisse, „bij grote optocht.” Het buurtschap dat wint mag zijn wagen stopzetten op de markt. De stoet houdt halt en dan volgt de Zundertse jubel, een emotionele kreet uit vele kelen. Dit jaar werd Klein Zundert tweede. Melisse: „Bij de presentatie van de maquettes waren we als derde gepouled, dus we waren superblij.”

Eind augustus – als de betonijzeren constructie klaar is en er negen lagen papiermaché op zitten – worden de dahlia’s geplukt en op de wagen geprikt. „Je plakt een stuiver of een bierdopje op je duim en dan duw je het spijkertje door de bloem.” De kleintjes tikken met hun ouders de spijkertjes in het hart, vanaf groep acht mag je de steiger op en prikken. De dagen voor het corso staan ze soms met driehonderd man in de tent. „Directeuren en managers komen een avond werken met boomkwekers en metselaars van om de hoek. Wij zeggen vaak: zouden we elkaar kennen als we niet aan corso zouden doen?”