De oplossingen voor het lerarentekort zijn gemier in de marge

Deze week kwamen alle onderwijsbobo’s op uitnodiging van minister Slob bij elkaar. Net hersteld van een serieuze virusinfectie laat deze minister er gelukkig geen gras over groeien. Het lerarentekort verdient de volle aandacht!

Lees ook: Ook deeltijdstudenten pabo straks betaald voor de klas

Onderwerp van gesprek was ieders beeld van deze onderwijsramp en de oplossingen om de schade te beperken. Naast PO in actie waren ook de PO-Raad, VO-Raad, MBO-Raad, VSNU, VH, AOb, CNV en FvOv vertegenwoordigd. Zoals altijd met deze minister was het een aangename bijeenkomst. Er volgde de dagen erna een concept-Kamerbrief met daarin de onderkenning dat het probleem in het primair onderwijs het grootst en meest urgent is en dat er juist daar ook extra actie nodig is. Mooi! Zou je denken…

Er zijn twee redenen waarom PO in actie wederom ontzettend teleurgesteld is en zich grote zorgen maakt. Reden één is irritant hardnekkig: in de gehele Kamerbrief komt het woord ‘salariskloof’ geen enkele keer voor. De grote Roze Olifant waar we eerder al verslag van deden, blokkeert iedere reële, duurzame oplossing. Ja, er wordt wel gesproken over de loonsverhoging van gemiddeld 8,5 procent die we in de nieuwe cao met elkaar tot stand hebben gebracht, maar vakkundig wordt genegeerd dat het resterende gat tussen het primair onderwijs en het voortgezet onderwijs nog steeds oploopt tot ruim vijftien procent. Oftewel duizenden euro’s op jaarbasis. En dat terwijl is aangetoond dat er geen enkele grond is voor dit verschil. Wat PO in actie betreft haalt geen enkele oplossingsrichting maximaal resultaat, zolang die salariskloof niet geëlimineerd wordt. Al het andere blijft gemier in de marge en daar doen wij niet aan mee.

Lees ook: Het lerarentekort mag vooral niks kosten

Struisvogelpolitiek

Zorgpunt twee is de gewiekste campagne die het ministerie van OCW, samen met enkele bovengenoemde spelers, al een tijdje speelt om het lerarentekort kostenefficiënt aan te pakken. Omfloerst met verhullende eufemismen als ‘stimuleren van innovatie’ en het vals tegenover elkaar zetten van ‘klassieke’ (slecht) en ‘moderne’ (zogenaamd beter) onderwijsvormen wordt het zogenaamde SlimFit-model gepusht. Een leraar met 25 kinderen in de klas, dat is echt niet meer van deze tijd. Een groep van 50/60/70 met een leraar die geflankeerd wordt door assistentie, daar moeten we heen. Nou, niet als het aan ons ligt!

Kies je voor dit concept uit onderwijsinhoudelijke overtuiging, gedragen door leraren, prima. Maar als noodverband om jarenlang falende struisvogelpolitiek te maskeren, is het een aanfluiting. Je hoeft er niet voor doorgestudeerd te hebben om te zien dat dit ten koste zal gaan van de onderwijskwaliteit (herinnert u zich het recente rapport de Staat van het Onderwijs nog). Daarnaast voorspellen wij een exodus van leraren die het bij deze omstandigheden voor gezien houden in ons prachtvak. Drie keer raden wat dit zal doen met het lerarentekort.

Lees ook over het lerarentekort in het speciaal onderwijs: Moeilijkere kinderen, slechter betaald

Er staan ook goede berichten in die Kamerbrief. Het is evident dat er per regio maatwerk nodig is om in te haken op de verschillen die er zijn. Dit lijkt nu echter de focus te worden, terwijl we zouden moeten beginnen bij een eerlijk salaris. Dan pas hebben al die andere oplossingsrichtingen de potentie om écht bij te dragen en kunnen we samen het lerarentekort te lijf.

Aankomende donderdag zitten we weer samen met de minister met precies dezelfde partijen. PO in actie werkt alleen mee als die salariskloof eindelijk onderkend wordt, want zolang je meewerkt aan quasi-oplossingen in plaats van het echte probleem onder ogen te zien, ben je onderdeel van het probleem en is een oplossing ver te zoeken.

Jan van de Ven en Thijs Roovers, leerkrachten primair onderwijs en woordvoerders PO in actie