Glennis Grace uit de Jordaan, een wereldster in wording

Niet veel zangeressen kunnen zo krachtig, loepzuiver en warm een hoge E zingen als Glennis Grace avond aan avond doet. Sommigen lukt het na jaren zangles, al klinkt het dan vaak toch nog scherp en dun.

Een zangcoach had Grace – de Nederlandse zangeres die dinsdag meedoet in de kwartfinales van de populaire talentenjacht America’s Got Talent – nooit, haar stemtraining kwam uit speakers. Op de bovenste etage van haar ouderlijk huis in de Jordaan, schalden de liedjes van Whitney Houston door de kamer. Ze bleef net zo lang oefenen tot ze de noten te pakken had. „Ik zong niet expres bij het raam, maar soms keek ik even naar beneden en dan stonden er altijd mensen te luisteren”, vertelde ze vorig jaar in het RTL-programma Chantal blijft slapen.

Whitney Houston zou een rode draad worden in haar leven. Met het repertoire van de overleden diva zong ze voor het eerst voor publiek op de bruiloft van juf Astrid, excelleerde ze als zestienjarige bij De Soundmixshow en oogstte ze deze zomer een staande ovatie bij haar auditie voor America’s Got Talent.

Ze heeft het nooit erg gevonden met Houston te worden vergeleken. „Zij is ‘The voice’”, zegt ze in veel interviews. Toch heeft ze in haar carrière van veel mensen uit het vak het advies gekregen haar idool van zich af te schudden. Vooral na het winnen van De Soundmixhow zat het haar in de weg, vertelt producer Tjeerd Oosterhuis. „Haar stem leek vroeger al zo op die van Whitney. Dan denken sommige mensen al snel dat je haar nadoet.” Oosterhuis kent en volgt Grace al bijna twintig jaar, ook in de tijd dat ze moest knokken voor een plek in de muziekwereld.

Mercedes verkocht

Na De Soundmixshow trad ze veel op in het land. Haar toenmalige manager John van Katwijk verkocht volgens De Telegraaf zijn Mercedes zodat Grace een cd op kon nemen. Maar succes bleef uit. Toen belde het Songfestival, vertelt ze in 2005 aan De Telegraaf. „Ik stond net op het punt om te gaan solliciteren bij een supermarkt, dus wat had ik te verliezen? Niets!” Maar na haar optreden in de halve finale met My Impossible Dream gebeurde er alsnog niets.

Tot in 2010 Jitze de Raaff haar manager werd. „We hebben een aantal dingen aangepakt. Allereerst nieuwe producers gezocht die een naam hadden in de muziekwereld: Fluitsma & Van Tijn”, vertelt hij. „We hebben ook haar uiterlijk veranderd. Glennis kreeg een haarsponsor waar ze om de week een nieuw kapsel uit kon zoeken en ze ging daarnaast bijzondere kleding dragen, vaak met meer kleur. Van meisje werd ze artiest.”

De publiciteit moest weer op gang komen, vertelt De Raaff. „Ik heb elke maand aan het blad Linda gevraagd of ze een keer op een spread mocht staan. In het najaar van 2010 werden we gebeld, er viel iemand uit voor het kerstnummer, of Glennis mee wilde doen met de shoot. We hebben meteen ‘ja’ gezegd. Iedereen heeft toen kunnen zien dat ze niet alleen prachtig kan zingen, maar ook een heel mooie vrouw is. Dat is belangrijk. Mannen vonden haar een lekker wijf, vrouwen vroegen waar haar kleding vandaan kwam.”

In die tijd hoorde De Raaff dat de TROS vrouwen zocht voor het programma Beste Zangers. Haar deelname daaraan betekende een ommekeer. Grace zong het liedje Afscheid van Xander de Buisonjé en scoorde een nummer 1-hit. „Vóór dat programma had ze relatief weinig succes, er waren al genoeg Engelstalige zangeressen”, zegt De Raaff. „Nederlandstalig maakte haar op dat moment uniek en daarmee hadden we meer kans om te scoren.”

Nederlandse roots

Maar haar dromen waren groter. Amerika lonkte, toen al. „Ze (mijn managers) wilden een vrouwelijke Marco Borsato van me maken en dat ik alleen nog maar Nederlandstalig zou zingen”, zei Grace in het AD in 2015. „[...] Maar ik schrijf beter in het Engels, ondanks mijn Nederlandse roots. En ik concentreer me toch graag op mijn eigen liedjes.” Grace en haar managers gingen na zo’n acht jaar in goede harmonie uit elkaar.

Glennis Grace speelde dit jaar nog Maria in het christelijke tv-spektakel The Passion. Lees ook: The Passion in de Bijlmer: ‘De geest heeft geen kleur’

Glennis Grace is gedisciplineerd, ambitieus en gedreven, zeggen haar vrienden. Xander de Buisonjé: „Ze is echt een ongelooflijke vechter. Dat merk je zelfs als ze zingt. Elke toon krijgt passie en vechtlust.’’ De Buisonjé heeft veel respect voor haar Amerikaanse droom. „Ik denk dat ik dat niet zou kunnen, de hele tijd die plas over als je thuis een kind hebt. Dat tekent haar ambitie. Maar haar zoontje [van 11, red.] support haar heel erg.”

Tjeerd Oosterhuis: „Velen vroegen zich af waarom zo’n ervaren zangeres nog aan America’s Got Talent deelneemt. Maar dat is het mooie van Glennis, ze wil voor een zo groot mogelijk publiek zingen en gelooft ook dat ze dat kan. En kijk nou, ze flikt het gewoon met haar plek in de liveshows. Het verbaast me niet, ze is zo goed en heeft daarnaast een Amerikaanse uitstraling.”

‘On-Nederlands’, noemen ook vrienden uit de muziekindustrie haar optredens. Niet alleen door haar stem, ook door haar allure. In Nederland wringt dat soms. In Chantal blijft slapen is Grace te zien bij een optreden op een feestweek in Brabant. Met haar hoge hakken, mooie jurk en loepzuivere uithalen staat ze in een witte plastic biertent. Dronken mensen dansen in de zaal.

Sinds De Soundmixshow in 1994 is haar stem minder scherp geworden. Ze klinkt rustiger, meer ontspannen. De Raaff: „En ze zingt met meer emotie. Aan het begin van haar carrière kreeg ze wel eens te horen dat ze vooral technisch goed zong. Nu ze ouder is geworden, een kind heeft gekregen en het nodige heeft meegemaakt in de liefde, hoor je hoe goed ze zich inleeft.”

Ladies of Soul

Grace is altijd nummers van Whitney Houston blijven zingen. Zelfs op haar voornamelijk Nederlandstalige platen van een paar jaar geleden staan enkele Engelstalige Houston-covers. Vorig jaar zong ze bij de gelegenheidsformatie Ladies of Soul en ging ze viral met de Whitney Houston-klassieker ‘Run To You’. Ze had net besloten serieus werk te gaan maken van een Amerikaanse carrière, toen het balletje opeens vanzelf ging rollen. Ze kwam in contact met de music director van superster Justin Bieber en nam in Atlanta al een aantal liedjes op.

Volgens velen in de muziekindustrie staat niets haar in de weg om een wereldster te worden. Het is nu een kwestie van goede mensen bij elkaar zoeken die mooie hits voor haar kunnen schrijven en de marketing op gang kunnen krijgen, denkt De Buisonjé: „Anders heb ik nog wel een Engelse versie van Afscheid liggen.” Hij lacht hard.

Tjeerd Oosterhuis: „Het is heel goed dat ze nooit echt heeft geluisterd naar het advies om Whitney te laten vallen. Want juist die liedjes hebben eraan bijgedragen dat zij bekend is geworden in Amerika. Glennis is eigenwijs gebleven. Gelukkig maar.”