Opinie

Zingende verplegers in Iran

Achteraf lach je erom Deze zomer: klein (en iets groter) vakantieleed.

Tijdens een reis naar Iran kwamen Auke (68) en Marianne (74) van Balen niet verder dan hoofdstad Teheran. Toch weten zij beter hoe de Iraanse samenleving werkt dan menig toerist.

Eerder dit jaar reisde het stel met een georganiseerde tour naar de Islamitische republiek. Samen met tientallen andere NRC-lezers zouden ze twee weken door het land trekken. Op de eerste dag van de reis bezoeken ze het Golestan-paleis in Teheran.

Ze wandelen door het weelderige bouwwerk en bewonderen de grote fonteinen en de glimmende spiegels. Terwijl Marianne van Balen aandachtig de mozaïeken op de muren bekijkt, ziet ze een afstapje over het hoofd.

Een verpleger zingt

Ze struikelt en valt op de stenen grond. In het ziekenhuis blijkt dat haar rechterbekkenbeen is gebroken. „Vanaf dat moment leek het alsof alle Iraniërs met elkaar hadden afgesproken: wij gaan zo goed mogelijk voor deze mensen zorgen”, vertelt haar man nu.

Het stel brengt bijna twee weken in een hospitaal in het noorden van Teheran door. Terwijl Marianne van Balen bijkomt van operaties, slaapt haar man op een stretcher op dezelfde kamer. Hij helpt bij de verzorging van zijn vrouw, zoals het een familielid betaamt in Iran. Samen eten ze de kruidige, Iraanse maaltijden die het ziekenhuis verzorgt.

Regelmatig komen ziekenhuismedewerkers en familieleden van andere patiënten langs om te kijken hoe het de Nederlanders vergaat. Sommigen dragen gedichten van Iraanse dichters voor, een verpleger zingt een heel arsenaal Iraanse volksliedjes. Als de Van Balens opnames van een concert van de Iraanse zangeres Googoosh laten horen, zingt de hele staf luidkeels mee.

Ook trots

Ook de lokale imam brengt een bezoek. Iedere dag bezoekt hij patiënten in het ziekenhuis en de Van Balens worden niet overgeslagen. Plechtig opent hij zijn koran, waarna hij een soera voor snelle genezing voordraagt.

„We voelden ons gek genoeg geweldig thuis”, vertelt Auke van Balen nu. „Iraniërs zijn warm, gastvrij en heel openhartig.” De verplegers vertellen over het leven in Iran. Over de inflatie van de rial, de lage lonen en de strijd om het bestaan. Maar ze zijn ook trots, op de Perzische cultuur, de poëzie van Hafez en de warmte van het volk.

Na twee weken in het ziekenhuis is Marianne van Balen sterk genoeg om huiswaarts te keren. Ze is nu nog steeds herstellende, toch hoopt het stel Iran opnieuw te bezoeken, vertelt Auke van Balen. „We hebben heel veel in Iran gehoord, maar we hebben nog een hoop om te zien.”

NRC zoekt deze zomer pechverhalen tijdens vakanties. Stuur uw pechfoto met korte uitleg naar zomerpech@nrc.nl of deel hem op Instagram met #nrczomerpech. Zie ook nrc.nl/zomerpech