Het was hard werken, op rij vier bij de opera The Rake’s Progress, die ik in februari zag. Ik zal maar meteen bekennen, ik ga niet vaak naar de opera. Ik koos voor rij vier omdat ik dat bij ballet ook zo leuk vind: dicht op de actie, je kunt een beetje in de orkestbak kijken, prachtig. Frequentere operabezoekers rollen nu met hun ogen, want bij opera moet je goed op het podium kunnen kijken, maar wat er bóven het podium gebeurt kun je ook niet missen. Heftig knikkend zat ik in de zaal, kin omhoog om de boventitelde tekst te kunnen volgen, snel weer naar beneden om niks te missen van het spektakel op het podium.
We hebben dit nummer van Het Blad gewijd aan De Nationale Opera en Het Nationale Ballet – sinds 2013 één organisatie. Het is de grootste podiumkunstinstelling van Nederland. De 500 mensen die er werken, maken voorstellingen die ongeëvenaard zijn in Nederland en internationaal staan ‘we’ in hoog aanzien. Dat wist ik, maar toen ik het van dichtbij zag, besefte ik pas wat dat betekent. Zang en dans is van groots niveau, maar alles eromheen net zozeer. Zowel opera als ballet brengt elke maand een nieuwe voorstelling. De bijzonderste van dit jaar staan deze maand op het program: de gloednieuwe opera van George Benjamin, Lessons in Love and Violence, en het ballet Tristan + Isolde in een bewerking van choreograaf David Dawson, zonder de muziek van Wagner. Een mooi moment om u een uniek kijkje achter de schermen te geven. Ik hoop dat u ervan geniet.