Gepareld roestvrij staal

Ten tijde van de tweede feministische golf was er nog geen e-mail, anders had de golf zich vast uitgesproken over de out-of-office reply. Het valt mij op dat vooral vrouwen die instellen. Bij een vakantie kan ik het me nog voorstellen, even laten weten dat je pas in september weer gaat antwoorden. Er zijn echter veel overijverige vrouwen die elke week hun out-of-office reply aanzetten, waardoor iedereen die ze mailt te weten komt: aha, elke vrijdag zorgt zij blijkbaar voor de kinderen. Mannen die een dag per week niet bereikbaar zijn, zijn meestal gewoon niet bereikbaar, dat merk je niet eens. De overijverige vrouw denkt dat ze door haar out-of-office reply laat weten dat ze heel serieus met haar werk bezig is, terwijl het effect juist is dat de lezer denkt dat deze vrouw weinig werkt.

De les die we hieruit trekken is deze: niet alles maar willen vertellen en benoemen.

Dat dacht ik afgelopen week ook toen ik een bericht las over de Nederlandse vlag in de Tweede Kamer. Er was er een neergezet, maar die leek op een cocktailprikker. In plaats van het ding weer weg te halen en het er nooit meer over te hebben, komt er nu een grotere vlag, met ‘meer grandeur’. De standaard heeft een voet van perenhout en een mast van gepareld roestvrij staal.

Daarvan denk ik dus: had hier maar helemaal geen melding van gemaakt. Zet dat ding nou maar neer met grandeur en al. Want nu krijg je júíst dat mensen gaan denken: perenhout? Wat nineties. Gepareld staal? Buitengewoon ongepast voor een vlaggenmast.

Sowieso heeft het gedetailleerd beschrijven van grandeur iets heel ongrandeur-achtigs. De koning zegt toch ook niet: „Kijk, dit is ons ontvangstzitje, en het mooie is dat het borduursel van echte zijde is. Dat geeft net wat meer cachet, vinden wij.”

Echte grandeur is: neerzetten, niet lullen. Nog echtere grandeur is: niet eens iets neerzetten.