13 Reasons Why: één grote hoop tienerellende

Een jaar na de bewogen lancering van het eerste seizoen van Netflixserie 13 Reasons Why, is het de beurt aan seizoen nummer twee om onrust te zaaien. Centraal staat de nasleep van de expliciet in beeld gebrachte – en mede daardoor fel bekritiseerde – zelfmoordscène uit seizoen één.

De ouders van Hannah (gespeeld door Katherine Langford), het personage dat haar leven beëindigde, spannen in het nieuwe seizoen een zaak aan tegen de school. De school heeft er in de ogen van Hannah’s ouders niet genoeg gedaan hun dochter voor pesterijen te behoeden. Een uitgangspunt dat an sich al redelijk dramatisch is. Maar, nog lang niet onthutsend genoeg, zo lijken de makers te hebben gedacht.

In elke aflevering volgen we een oud-klasgenoot van Hannah; zij moeten getuigen in de rechtszaak. Zonder uitzondering zitten deze vroegwijze tieners flink in de problemen. Pesterijen, automutilatie, verkrachting, verslaving: het is al met al nogal een grote bups miserabele ellende. Zo veel problemen in dertien afleveringen, dat voelt gekunsteld. De geestverschijning van Hannah – die in veel scènes opduikt – doet de overtuigingskracht van het geheel ook niet veel goed.

De makers van 13 Reasons Why hadden best wat van de zelfrelativering van de mensen achter die-andere-populaire-tienerserie Riverdale kunnen gebruiken. Ook daar lopen de levens van de middelbare scholieren over van de problematiek. Maar er zit lichtvoetigheid in de overdreven gestileerde manier waarop de Riverdale-wereld vormgegeven is. En dat is nodig. 13 Reasons Why moet het wat dat betreft hebben van een sporadisch onderkoeld grapje. Die op de beste momenten inhaken op actuele discussies. Zoals wanneer één van de personages opmerkt dat ergens een ‘gehandicapteningang’ is. Zijn vriend Clay (Dylan Minette) trekt droogjes zijn wenkbrauw op: „Ik geloof dat je dat niet echt meer mag zeggen.”

De leeftijds- en inhoudswaarschuwingen die Netflix bij elke aflevering in beeld brengt, zijn niet onterecht. In de laatste aflevering piekt de narigheid. Daarin wacht de kijker een uitermate expliciete scène. Ook in seizoen één zat de grootste schok aan het eind. De makers zeggen taboes te willen doorbreken. Maar de ophef die hun seizoensafsluiters opleveren, komt ze binnen het grote aanbod van series anno 2018 ongetwijfeld ook heel goed uit.

Praten over zelfdoding kan bij hulp- en preventielijn ‘Zelfmoord? Praat erover’. Telefoon 0900-0113 of www.113.nl