Eigenaardig

Het is een verplichtingloze dag in mei. Met een opengeslagen roman in mijn handen, bij wijze van klein protest aangezien dat nagenoeg altijd de plaats van de smartphone is, slenter ik voorbij de geveltuin van een vrouw van middelbare leeftijd. Zij lacht hardop en zegt honend: „Nou dát is ook wat, met een boek de straat op!” „Eigenaardig, hè?”, mompel ik terwijl ik opkijk van het boek. Ze kijkt me aan vanachter felgroene dennentakken. In haar handen tal van gebruikte tandenborstels, die zij met liefdevolle aandacht in de grote plastic kerstboom op haar stoep schikt.