Amsterdam, hoe koppig kan je zijn?

Natuurlijk, ik ben ook koppig. Dus die bruggen over het IJ vind ik twee keer niks. En een tunnel onder het IJ eigenlijk maar zozo. Geef mij maar meer pontjes.

Maar Amsterdam is koppig in het kwadraat. De stad blijft maar vasthouden aan het idee van twee bruggen. Terwijl God en vaderland het helemaal niet zien zitten. De toenmalige minister Schultz was tegen, de provincie Noord-Holland is tegen, het Havenbedrijf ook, schippers idem dito. En heel veel bewoners, vooral mensen uit Noord.

De gemeente blijft echter voor. En natuurlijk de actiegroep ‘Een brug over het IJ’ die ijvert voor één, twee, desnoods negen bruggen over het IJ.

De gemeente lijkt in dit verhaal een niet te stoppen trein, of, om in de goede terminologie te blijven, een schip dat onder geen beding van zijn koers wil wijken.

Waarom? Dat is een goede vraag. Hebben ze in het stadhuis geen last van voortschrijdend inzicht? Is het inmiddels een prestigeproject geworden? Durft Amsterdam niet toe te geven dat ze het fout heeft gezien? Of denkt men: nou ja, ik hoef het niet uit mijn eigen zak te betalen, een paar honderd miljoen extra tekort, ach…

Amsterdam krijgt waarschijnlijk een nieuw bestuur dat zich wil inzetten voor een groenere stad. Kosten: 900 miljoen. En dan weten we sinds binnenkort ook dat er veel achterstallig onderhoud is aan bruggen en kades in de stad. Een foutje dat tientallen, of misschien wel honderden miljoenen gaat kosten.

Een groenere stad, en herstel van bruggen en kades, en de bouw van twee bruggen over het IJ… Gaat Amsterdam soms geldbomen planten om dit alles te bekostigen? Of is het nieuwe bestuur zo verstandig om keuzes te maken?

Natuurlijk, ik zou het wel weten. Torpedeer het plan van de bruggen over het IJ en de gemeente bespaart 400 miljoen. Dat is al bijna de helft van het bedrag om Amsterdam groener te maken.

Mijn voorstel: meer groene pontjes. Dat scheelt een godsvermogen op de uitgaven. En ze passen prima binnen het idee om de stad duurzamer te maken.

Ruud van Dijk, Amsterdam