Brieven

Er is veel negatieve media-aandacht gegaan naar de uitgeprocedeerde asielzoekers die in de Amsterdamse Rudolf Dieselstraat, verenigd in de stichting We Are Here, panden hebben gekraakt. Nu gaat het Openbaar Ministerie over tot ontruiming. Ik kan mij hier, als bewoner, absoluut niet in vinden. Mijn gevoel van veiligheid is geenszins verminderd sinds hun komst. Integendeel. Nadat er in de winter veel huizen leeg kwamen te staan, lopen er eindelijk weer mensen op straat. Mensen zorgen voor elkaar, komen zomaar een praatje maken. Zaterdag was er nog een buurtfeest.

Ja, er zijn fouten gemaakt tijdens het kraken, hoor ik, maar daar zijn ook de krakers zelf van geschrokken. Verder dolen veel spookverhalen rond. De media belichten de zaak eenzijdig: filmploegen zoeken bewust naar bewoners die overlast ervaren, sturen in hun interviews aan op angst. Wie zich mild uitdrukt, wordt uit het filmpje geknipt. En van de buren die aan mij aangaven angstig zijn, had er niet één contact gemaakt met hun nieuwe buren. Een typisch voorbeeld van ‘wat de boer niet kent…’ Natuurlijk ben je bang voor het onbekende. Dat is menselijk. Maar er gaat een wereld voor je open als je je openstelt voor nieuwe ontmoetingen. Ga eens op bezoek, dan hoef je je niet onveilig te voelen. ‘Zij’ zijn tenslotte ook mensen.