Een renner lag roerloos naast de kasseien

Hoe vertel je over noodlot als de ander nog van niets weet? En vooral, wanneer vertel je het? Meteen? Of nee, eerst even zitten. Met een lange aanloop of juist zonder al te veel omhaal? De gevallen renner lag in een bevroren houding in de berm van de tweede kasseienstrook van de dag. De camera op de motor registreerde een paar seconden en reed weer door.

Parijs-Roubaix was in volle gang. Schermutselingen in de kopgroep, lekke banden, losgeschoten bidons, ontsnappingen. Maar de beelden van die renner – roerloos liggend op het gravel – bleven ¬zeuren in hersens en maag.

Er kwam een kort bericht; het zou gaan om de jonge Belgische coureur Michael Goolaerts. Hij werd, mogelijk na een hartstilstand, langs de kant van de weg gereanimeerd.

Wij wisten het nu, de renners in koers vermoedelijk nog niet.

Was het verstandig het slechte nieuws te melden via de oordopjes? Zouden zijn ploegmaten verder rijden?

Op 18 juli 1995 komt Erik Breukink over de finish na een zware bergetappe in de Tour de France. Fabio Casartelli is die dag overleden na een val in een afdaling. Iedereen weet het, hij nog niet.

Breukink vraagt een verzorger om een blikje drank. Een kring van journalisten staat om hem heen.

„Heb je gezien wat er gebeurd is op de col de Portet-d’Aspet?”

Breukink vertelt zoals een wielrenner vertelt. Ja, en hij was daar zelf ook gevallen, had nog gezien dat er een renner van Motorola ‘slecht bij lag’. En was weer doorgereden. Dan krijgt Breukink te horen dat Casartelli dood is. Zijn ogen zijn niet te zien door een zonnebril maar de mokerslag is af te lezen aan zijn gelaat.

„Godverdomme”, zegt hij en het is stil.

Peter Sagan reed op slinkse wijze weg uit de kopgroep. Met nog ruim 50 kilometer te gaan leek het een te vroege poging om te ontsnappen en toch sprokkelde hij al snel een halve minuut bij elkaar. Hoe hard de achtervolgers ook reden, ze kwamen niet dichterbij. En toch, echt boeien wilde deze versie van Parijs-Roubaix niet.

Zat de noodlottige val in de weg?

Meer nieuws: Goolaerts was met een helikopter vervoerd naar het ziekenhuis in Lille. Volgens de organisatie verkeerde hij in levensgevaar.

Winnaar Sagan was blij met zijn overwinning. Ik keek naar zijn lachende kop: wist hij het al, van het ongeval? Door een sierlijke hand werd de naam van de winnaar in een zilveren plaatje gegraveerd.

Letters voor de eeuwige roem.

Bij een ongeluk op een voetbalveld is een fluitje van een scheidsrechter voldoende om alles te stoppen. Parijs-Roubaix is een onoverzichtelijk evenement over een lang parcours. Daar geldt het wielercliché: de koers stopt voor niemand. Het is een tweede natuur van de coureurs om altijd maar door te gaan. Blijven fietsen zo lang het kan.

De tijd stil zetten doen wielrenners pas na de finish.

Wilfried de Jong is schrijver en programmamaker.