Van de gewone televisiewereld naar de miljoenpluswereld van De TV Kantine

Er zijn twee werelden op tv. Er is de miljoenpluswereld en de gewone wereld. Wie de miljoenpluswereld wil begrijpen moet op zaterdag naar De TV Kantine kijken, het imitatieprogramma waarin alleen het allerberoemdste wordt gepersifleerd. Andersom geformuleerd: je moet de miljoenpluswereld – het getal verwijst naar kijkcijfers – begrijpen om De TV Kantine te begrijpen.

In de wekelijkse praktijk loopt de door Carlo Boszhard en Irene Moors geleide RTL-satire uit op een celebrity-estafette. Sterren die de ene week worden gepersifleerd, komen een paar weken later zelf een typetje spelen. Ik zag dat dit seizoen al bij zangeres Maan, Estelle Cruijff en Monic Hendrickx. Echt scherpe spot is in die context uitgesloten.

Het nieuwste lid van de miljoenplusfamilie heeft inmiddels zijn plaats in de estafette gekregen. Twee weken geleden werd de draak gestoken met De luizenmoeder. Juf Ank (nee, niet dat liedje gaan zingen!) werd neergezet als een vrouw die het succes van de reeks volledig op zichzelf betrok en haar collega’s niet zag staan.

Zaterdag werkte de als Juf Ank onsterfelijke Ilse Warringa zelf mee aan De TV Kantine, die de vorm had van een aflevering van Moltalk (hier: Loltalk) met (voormalige) The Voice-coaches Anouk en Ilse de Lange. Ilse zette een voortreffelijke Ilse neer: „Zeg ik nou weer expres iets heel naïefs of zo? Mooi man!” Wat meteen de beperkte reikwijdte van De TV Kantine toont: een uitstekende Ilse de Lange-imitatie blijft een Ilse de Lange-imitatie.

Toch is het aardig om te zien welke mensen uit de gewone televisiewereld (waar Warringa al jaren haar sporen verdiende) ineens opstijgen naar de miljoenpluswereld. Houd wat dat betreft Tim den Besten in de gaten, die in de interviewreeks Tims Tent, maar dan een in een bungalow (VPRO) zondagavond Sander Schimmelpenninck ontving, de 33-jarige hoofdredacteur van Quote, die ook nog wel een paar celebrityklassen omhoog zal gaan.

Den Besten is een heerlijke interviewer. In de zomer maakte hij een webserie met kampeerinterviews, in de winter is hij gepromoveerd naar televisie en naar een bungalow. Daar ontvangt hij de geïnterviewden, klooit wat met ze bij het aanrecht, doet een vakantie-activiteit en voert tussen die bedrijven door een bij vlagen psychologiserend gesprek.

Bij Schimmelpenninck contrasteerde Den Bestens nadrukkelijk uitgeserveerde antimachismo (pluchen hertje op de bank) prettig met zijn gast. Die gaf aan dat de Quote-redactie een apenrotsje was, maar ook dat hij zijn eigen gebrek aan zachtmoedigheid als een zwakte zag.

Tekenend was hoe de hoofdredacteur resoluut ingreep toen zijn mok thee te sterk dreigde te worden: „Dat zakje is bedoeld voor een hele pot.” De Besten zei dat het zo wel erg moeilijk werd „om je te gastheren”.

Hij nam zijn gast mee boogschieten. „Alles aan mij is dominant”, zei Schimmelpenninck toen het ging om wat zijn ‘dominante oog’ was. Hij bleek geen deuk in een pakje boter te schieten. „Het hooi raken is óók heel knap” zei Den Besten, waarna hij zelf achteloos in de roos schoot.

„Ik hou niet van inefficiënties”, zei Schimmelpennick naar aanleiding van een vraag over spiritualiteit, waar Den Besten nadenkend op reageerde met: „Wat raar.” Woorden die wat mij betreft veel vaker op tv uitgesproken zouden mogen worden. Ze moeten er in elk geval bij De TV Kantine een aantekening van maken voor hun Tim den Besten-persiflage, die er over een paar jaar vast zal komen.